Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2005

1 znów za mało na pierwszo- czy drugoręczne otwarcie

Prawie wszystkie pary WE powinny w rozdaniu tym znaleźć się w końcówce kierowej. Kontrakt ten, ustawiony z naturalnej ręki E, zostanie wygrany z nadróbką, rozgrywający wyrobi sobie bowiem trefle, oddając w tym kolorze tylko jedną lewę – na mariasza, bezpiecznemu przeciwnikowi S, po czym na trzynastego trefla pozbędzie się z ręki pika. Oczywiście, gdyby w kiery grał W, obrońcy od razu zdjęliby dwa piki, a potem musieliby jeszcze dostać lewę treflową, końcówka zostałaby więc wygrana bez nadróbki.

Minimaks teoretyczny: 5 (E!), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (E!);

– 8 (E!);

– 11 (E!);

– 7 (E!);

BA – 10 (E!).

To bardzo prawdopodobny, acz nie jedyny możliwy przebieg licytacji w tym układowym rozdaniu. W widne kary kontrakt 4 (N) można obłożyć bez dwóch! E musiałby jednak zawistować w karo – do przebitki, a W po jej dokonaniu dopuścić partnera A, przebić drugie karo i wyjść w trefla. Rozgrywający wziąłby tę lewę A na stole, ściągnąłby A K, po czym grałby kara, obrońca E przebiłby jednak czwartą rundę tego koloru i ściągnąłby W. W taki właśnie sposób doszłoby do wpadki bez dwóch!

Dlaczego jednak E miałby wistować w kara? Najprawdopodobniej w pierwszej lewie ściągnie on A. Jeżeli partner zdoła go wówczas nakłonić do zmiany ataku na karowy (na przykład dokładając do A waleta – czy nie będzie to jednak żądaniem zagrania w trefle, najczęściej kolor wymagający natychmiastowego otworzenia przez broniących? rolę sygnału alarmowego dobrze spełniłby K, niestety – w tym wypadku W nie może sobie pozwolić na rozstanie się z tą kartą; wprawdzie bez wątpienia przebiłby wówczas karo, ale i tak kontrakt zostałby wypuszczony, na D rozgrywający pozbyłby się bowiem potem z ręki trefla), 4 nadal zostaną obłożone, choć już tylko bez jednej (W przebije karo i wyjdzie w trefle). Jeśli jednak po A lewy obrońca zagra w cokolwiek innego niż karo, kontrakt zostanie już wypuszczony, i to z nadróbką (N zagra trzy razy w piki, a potem wyimpasuje K i na fortę tego koloru pozbędzie się z ręki przegrywającego trefla).

Wpadka, nawet tylko bez jednej, na końcówkę pikową, jeżeli oczywiście do niej dojdzie, będzie dla graczy NS tym bardziej bolesna, gdy okaże się, że mogli oni zrealizować w zamian szlemika karowego. Powiedzmy, że przeciwko kontraktowi 6 (S) gracz W ściągnie K, a w drugiej lewie wyjdzie w trefla. Rozgrywający zabije asem w ręce, wejdzie na stół A, dwukrotnie zaimpasuje , utrzymując się w dziadku, ściągnie K, przebije w ręce pika, odegra A i powróci na stół 9, aby wykorzystać dobre piki. Natomiast po dwukrotnym zagraniu przez obrońców w kiery (W do asa i odwrót w ten kolor) rozgrywający dokona przebitki w dziadku, zagra stamtąd D na impas, przejdzie do ręki A (lub W), przebije na stole jeszcze jednego kiera, po czym powtórzy impas atutowy, przejmując 10 waletem w ręce, i ściągnie wszystkie pozostałe kara. W końcówce obrońca E znajdzie się w pikowo-karowym przymusie (groźbami do którego będą 8 w ręce S i W na stole). Patrząc na problem z tego punktu widzenia, stronie WE opłacałoby się zgłosić po 6 przeciwników obronne 6. Kontrakt ten mógłby zostać obłożony jedynie bez trzech, z kontrą za 500, NS wzięliby bowiem tylko dwa piki, przebitkę w tym kolorze oraz A.

Minimaks teoretyczny: 6 (WE) z kontrą, 9 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 9 (WE);

– 9 (S!);

BA – 7 (NS).