Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

V turniej par 10 maja 2004

Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

1074

QJ109

KJ62

A87652

A1084

QJ863

J109763

AK95

542

K43

Q73

W	N	E	S
–	pas	pas¹	1
1	1 BA	2 ²	pas
pas	pas

^{1 ręka E zawiera tylko trzy miltony, więc mimo
ofensywnego układu 6–5 odradzam drugoręczne otwarcie 2 (dwukolorówka
Wilkosza) albo 2 (dwukolorówka kiery i inny); tym bardziej że kartę tę
będzie można łatwo sprzedać w toku dalszej licytacji
^{2 naturalne, nieforsujące, tym razem można odejść
od zwyczajowej kolejności zgłaszania longerów (najpierw dłuższy, potem krótszy);
chyba że para WE dysponuje wygodnym (i popularnym w niektórych kręgach)
rozwiązaniem konwencyjnym:

W

N

E

S

–

pas

pas

1

1

1 BA

2 ¹(!)

pas

2

pas

pas

pas

^{1 kolory starsze (układ minimum 5–4)
Kontrakt 2 (WE) powinien zostać zrealizowany z
nadróbką – rozgrywający ma bowiem do oddania jedynie K oraz trzy piki
(wystarczy w pierwszej rundzie tego koloru zagrać blotkę pik z ręki W
do ósemki u E). Tyle samo lew (dziewięć), tyle że w bez atu, może
jednak wziąć w tym rozdaniu strona przeciwna. Nie przewiduję wielu
wylicytowanych i zrealizowanych końcówek bezatutowych, niemniej NS mogą
utrzymać się przy grze po następującej sekwencji:

W

N

E

S

–

pas

pas

1

1

1 BA

2

pas

pas

2 BA

pas

pas

pas

I gracz N powinien wziąć dziewięć lew, najczęściej
w postaci kiera, trzech kar, dwóch trefli oraz trzech pików (po wyimpasowaniu
obrońcy E D W).
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z kontrą, 9
lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 8 (N!);
– 8 (NS);

– 9 (WE);
– 7 (NS);

BA – 9 (NS).

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33}}}