Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

V turniej  par 10 maja 2004

 

    

Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

   

AK87

KJ

97654

K5

 

53

AQ874

10832

J9

Q109642

93

KQ

842

   

J

10652

AJ

AQ10763

 

W

N

E

S

2 1

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

     

1 słabe dwa; otwarcie niezbyt modelowe, ale przed partią dopuszczalne

albo:

W

N

E

S

2 1

3

pas

3 BA

pas

pas

pas

     

1 multi; uwagi jak wyżej

Rozgrywający łatwo weźmie dziesięć lew: sześć treflowych, dwie pikowe, karową oraz kierową, a po nieopatrznym ataku pikiem różnym od damy – zdobędzie aż jedenaście wziątek.

Na NS jest też możliwa do zrealizowania, przynajmniej w widne karty, końcówka treflowa. Jeżeli obrońcy nie połączą atutów, rozgrywający przebije w dziadku (czyli w ręce N) kiera królem atu (powtarzam: przynajmniej w widne karty!). A po ataku w trefla S będzie musiał wziąć pierwszą lewę asem bądź damą atu w ręce, a następnie zagrać A i karo. Wykorzystane w odpowiedniej kolejności trzy dojścia do stołu (K, kierem i A) wystarczą do wyrobienia i odegrania forty karowej. Na nią właśnie oraz na K rozgrywający pozbędzie się z ręki dwóch kierów (a weźmie sześć lew treflowych w ręce, dwa piki, kiera oraz asa i fortę karową).

Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 9 (NS);

– 8 (NS);

– 7 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33