Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

VII turniej  par 12 lipca 2004

 

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

   

K963

K82

K8

K1042

 

A8542

743

1093

AJ

QJ10

1095

Q762

873

   

7

AQJ6

AJ54

Q965

 

W

N

E

S

1

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

2 2

pas

3 BA

pas

pas

pas

 

1 PRO

2 minimum otwarcia, trzy kiery

 

 

 

Piki obrońców są zablokowane, w najgorszym dla siebie wypadku rozgrywający odda więc tylko dwie lewy w tym kolorze oraz A. Teoretycznie rzecz biorąc, jeszcze lepszy zapis przyniosłaby stronie NS końcówka kierowa – na siedmiu atutach (kiery w rękach obrońców dzielą się bowiem 3–3). Rozgrywający mógłby wziąć wówczas aż jedenaście lew.

Mimo popartyjnych założeń niektórzy gracze W zdecydują się na wejście do licytacji 1. Mogą (powinni) zostać jednak za to surowo ukarani:

W

N

E

S

1

pas

1

1

pas

pas

ktr.1

pas

pas (!)

pas

 

1 kontra wywoławcza, nadwyżka

Mimo że E wyłoży w dziadku trzyhonorowy fit, 1 (W) z kontrą powinien zostać obłożony aż bez trzech, za 800. Obrońcy są bowiem w stanie wziąć wówczas trefla, trzy kiery, trzy kara, lewę na króla atu oraz nadbitkę czwartej rundy kar dziewiątką pik (przez N).

W tych założeniach N powinien bez wahania ukarnić wywoławczą kontrę partnera na 1. Ma przecież skład zrównoważony, wolno mu też żywić nadzieję na zdobycie dwóch lew atutowych. Ponadto na NS może nie być bilansu na końcówkę (przy 9–11 PC w ręce S), a wówczas już obłożenie kontraktu przeciwników bez jednej (za 200) czy bez dwóch (za 500) zapewni stronie NS znakomity zapis i takąż notę turniejową.

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 10 (NS);

– 11 (NS);

– 9 (NS);

BA – 10 (NS).

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33