Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
X turniej  par 13 października 2003

Krupowicz wziął pierwszą lewę W, zgrał też K, po czym niezwykle celnie wyszedł z ręki D (!). Z punktu widzenia teorii rozgrywki pojedynczego koloru zagranie to reprezentowało największą szansę na oddanie w kierach tylko jednej lewy. Teraz jednak D zdobyła wziątkę, więc rozgrywający wszedł na stół A, roztropnie zrezygnował z narzucającego się ściągnięcia A (aby pozbyć się z ręki blotki karowej), pobyt w dziadku wykorzystał natomiast na zagranie stamtąd blotki treflowej – do waleta w ręce. Wziął tę lewę, więc kontynuował karem, a gdy E dodał małą kartę, wstawił ze stołu W (prawidłowo rozumując, iż lewy obrońca wskoczyłby A, gdyby go posiadał, groziła bowiem wyrzutka kara z ręki N na A). Puczyński pobił W asem i powtórzył karem. Krupowicz utrzymał się K na stole, nadal pozostawił tam w spokoju A i zagrał w trefla. Od W wyskoczyła D, więc dziewięć lew stało się faktem. W ten sposób osiągnięty został teoretyczny minimaks rozdania, grając w piki – strona NS mogłaby bowiem wziąć tylko osiem lew (do oddania pik, kier, dwa kara i trefl), a w bez atu – lew siedem [2BA (NS) kładły wisty karowe].

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

– 8 (NS);

BA – 7 (NS).