Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
X turniej  par 13 października 2003

Koszmarne nieporozumienie pary WE – Krupowicz przyjął, iż partner spasował na 2 z rekontrą karnie, Zawiślak był natomiast innego zdania. Prawidłowe rozwiązanie tego problemu powinno wynikać przede wszystkim z ustaleń pary – obaj gracze obiecali starannie przedyskutować feralną sekwencję.

W pierwszej lewie Marcin ściągnął A, a potem zagrał w atu. Bartosz zgrał trzy razy trefle, kończąc w dziadku, aby następnie wyjść stamtąd D i wyrzucić z ręki karo. Dzięki temu manewrowi przegrywająca na przegrywającą wyrobiły się wszystkie kiery na stole i kontrakt został wygrany z dwoma nadróbkami (oprócz A K obrońcy dostali jeszcze tylko jedną lewę karową). Staranna obrona mogła ograniczyć rozgrywającego do lew dziewięciu. Po pierwszym – oczywistym – ataku A broniący musieliby jednak ściągnąć dwa kara, a dopiero potem wyjść w atu (bez wistu w trefle rozgrywający łatwo wziąłby dziewięć lew atutowych na obustronne przebitki kierowo-pikowe oraz A). Gracz N zdobyłby wówczas osiem wziątek treflowych na dwustronne przebitki i A, nie zdołałby natomiast wykorzystać forty pikowej.

Największym zagrożeniem dla rozgrywającego byłby pierwszy wist w atu, i wówczas mógłby on jednak wyrobić sobie kiery manewrem przegrywająca na przegrywającą (a obrońcy dostaliby tylko A K oraz dwie wziątki karowe).

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 7 (E!);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 7 (NS).