Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

Wydaje się, że rozgrywający kontrakt 3 musi oddać dwa kara, pika oraz dwie lewy atutowe. To prawda, pod warunkiem wszakże, iż obrona będzie dostatecznie precyzyjna. Popatrzmy bowiem, co się stało w rzeczywistości. Krupowicz pobił D asem, a następnie puścił wkoło 7. Puczyński doszedł W, kontynuował kierem (?) i ... w tym momencie kontrakt został wypuszczony. Rozgrywający przebił w ręce i zagrał karo do dziesiątki – i asa w ręce Mariusza. Ten konsekwentnie odszedł kierem, nie miało to już jednak większego znaczenia. Marcin przebił w ręce, ściągnął A K, wszedł do dziadka K, sam przebił w ręce jeszcze jednego kiera (!), po czym odszedł W. Chmurski pobił go D, ale był już bezradny: mógł jedynie odegrać 9 (pozostawiając rozgrywającego z dobrą ręką: A i fortą karową) albo wyjść w pika. Tak właśnie postąpił, ale na zagraną 4 Krupowicz zadysponował ze stołu 10 i nie mógł zostać pozbawiony dodatkowej wziątki w tym kolorze. Na marginesie, piki były w tym rozdaniu tzw. kolorem zamrożonym – strona, która zagrywała weń jako pierwsza, traciła lewę.

Po dojściu do ręki W Puczyński powinien był zagrać w trefla albo nawet kontynuować karem. W ręce E pozostałyby wówczas bezpieczne odejścia kierowe, które gracz ten skwapliwie wykorzystałby w końcówce – gdy dostałby się do ręki treflami.

Kontrakt 3 wypuściło już pierwsze zagranie Puczyńskiego w kiery. Gdyby po dojściu do ręki drugą rundą kar (A) Mariusz nie zagrał w kiera, tylko w cokolwiek innego, gra nadal mogłaby zostać zrealizowana na wpustce, chociaż nieco innej niż ta, do której doszło w rzeczywistości.

Minimaks teoretyczny: 2 (NS), 8 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (S!);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (WE).