Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
X turniej  par 13 października 2003

Mimo pierwszego wistu w atu Bartosz zdołał przebić w dziadku obie blotki kierowe, do oddania pozostały mu więc jedynie trzy kara (gdyby ten ostatni kolor podzielił się 3–3, rozgrywający zdobyłby nadróbkę). Pomimo przewagi siły (21:19 PC) strona WE miała tu bardzo opłacalną obronę pięcioma kierami z ręki W (z kontrą bez dwóch, za 300). Jej znalezienie uważam jednak za zadanie bardzo trudne, prawie że niemożliwe – poza wspomnianą już przewagą siły obie ręce WE są zrównoważone, żadna z nich nie zawiera singletona. Pozostaje jednak faktem, że 5 z ręki W kosztowałoby tylko 300, natomiast 5pp już nie wychodziło...

Oczywiście, 5 z bardziej naturalnej ręki E zostałoby obłożone o lewę więcej (za 500), choć też jeszcze opłacalnie – jeżeli w pierwszej lewie gracz S dałby swojemu partnerowi przebić trefla.

Minimaks teoretyczny: 5 (W!) z kontrą, 9 lew; 300 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (NS);

– 9 (W!);

– 10 (NS);

BA – 8 (NS).