Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
X turniej  par 13 października 2003

Kontrakt: 4 (S).

Wist: 5.

Wynik: 10 lew.

Zapis: 420 dla NS.

Ręka S to piękne szesnaście miltonów w układzie 6–4 w kolorach starszych, nic zatem dziwnego, że Mariusz zakwalifikował ją do wspólnojęzykowego otwarcia 1. Sposobów na wygranie końcówki pikowej jest kilka, Puczyński wybrał chyba jednak najbardziej elegancki: po przebiciu w pierwszej lewie 10 zgrał A, K i odszedł kierem, Nie spadła wprawdzie druga D ani dubleton 10 8, kiery nie podzieliły się też 3–3, nie zawiodła jednak szansa ostatnia. Otóż po przebiciu w ręce kolejnego kara rozgrywający wyszedł stamtąd w ostatniego kiera i przebił go na stole dziesiątką atu! Ponieważ W znajdował się w ręce tego obrońcy, który posiadał też dłuższy fragment kierów, przebitka okazała się nie tylko efektowna, ale i efektywna.

Sprawa skomplikowałaby się znacznie po pierwszym wiście w atu. Zakładając, że po oddaniu im lewy kierowej obrońcy kontynuowaliby pikiem, rozgrywający – aby odnieść sukces – musiałby w którymś momencie wyjść z dziadka W albo 9. Albo też ściągnąć trzy razy piki oraz A i zagrać z ręki blotkę kier – do dziewiątki (waleta) w dziadku, przebić w ręce odwrót karowy, wejść na stół A, zagrać stamtąd W (9) i zaimpasować obrońcy E damę (dziesiątkę) [w drugiej rundzie kierów od W spadłaby ósemka]. Nie byłaby to rozgrywka banalna, ale też i nie niemożliwa do przeprowadzenia.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 8 (WE);

– 9 (NS);

– 10 (NS);

BA – 8 (NS).