Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

2 naturalne; brak nadwyżki honorowej rekompensują układ 6–5 i podwiązane piki

Końcówka pikowa z ręki W powinna być tu kontraktem standardowym. Teoretycznie rzecz biorąc, kładzie ją tylko i wyłącznie pierwszy wist K (!!), odbierający rozgrywającemu jedną przebitkę w dziadku, a jednocześnie niedopuszczający go do tej ręki (by zagrać stamtąd K na ekspas). Ale gdyby po zabiciu K asem rozgrywający wyszedł z ręki 2 – gracz N, aby kontynuować skuteczną obronę, musiałby wskoczyć A i powtórzyć 6, a jego partner odblokować się 8!! (inaczej zostałby potem wpuszczony na tę kartę, z fatalnym dla swojej strony skutkiem).

To jednak wyłącznie teoria. W praktyce gracz N zaatakuje przeciwko 4 (W) w jeden z trzech kolorów bocznych (najprawdopodobniej A) i rozgrywający łatwo skompletuje dziesięć lew (np. w postaci pięciu pików w ręce, dwóch treflowych przebitek w dziadku, A, kara oraz figury kierowej – wyrobionej metodą ekspasu; możliwe są też rozliczne inne warianty). Zdecydowana większość końcówek pikowych zostanie zatem zrealizowana.

Na marginesie, gdyby w piki grano jakimś cudem z ręki E, pierwszy wist atutowy ograniczyłby rozgrywającego do tylko ośmiu wziątek.

Minimaks teoretyczny: 3 (W!), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 6 (NS, WE!);

– 7 (S!);

– 7 (WE);

– 9 (W!);

BA – 6 (NS, WE!).