Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

II turniej  par 9 lutego 2004

 

Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

   

10865

J865

108

KQ2

 

Q974

AQ2

J97

A53

J

K1074

Q42

J10874

   

AK32

93

AK653

96

 

W

N

E

S

1

pas

1

ktr.1

1 BA

2

pas

pas

pas

     

1 w swoim podstawowym wariancie taka kontra wskazuje możliwość gry w kara i kiery (dwa nielicytowane przez przeciwników kolory)

 

 

Ze względu na niekorzystne założenia strona WE nie podejmie już raczej walki na szczeblu trzech, chociaż ich 3, które zakończyłyby się wpadką bez jednej, przeciwnikom nie byłoby łatwo skontrować. Już raczej S przepchnie się w 3. I jego strona, grając w piki, powinna – mimo niekorzystnego podziału atutów – wziąć lew dziewięć. I to nawet po najbardziej z realnych kąśliwej obronie – tzn. wówczas, kiedy W zabije pierwszy wist treflowy asem, po czym zagra trzy razy w kiery, skracając przeciwnika w dziadku. Rozgrywający ściągnie jednak wtedy A K, a następnie zagra A K i blotkę karo przebije w ręce 8. Potem N odegra K, dobrą D przebije na stole 3 i wyjdzie stamtąd w karo – aby zdobyć dziewiątą wziątkę dzięki promocji, tu osiągniętej drogą tzw. manewru złodziejskiego. Oczywiście, nie jest to jedyna droga wiodąca do uzyskania przez stronę NS zapisu plus 140.

 

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (WE);

– 8 (NS);

– 6 (NS, WE!);

– 9 (NS);

BA – 7 (NS).

 

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33