Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
II turniej  par 9 lutego 2004

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
   

K1097

J4

AQ92

Q43

  

64

K10862

4

AK1075

AJ8

Q973

J653

82
   

Q532

A5

K1087

J96

  

W

N

E

S

–

–

pas

pas

2 1

pas

3 2

pas

pas

pas

    

1 dwukolorówka Wilkosza

2 fity w obu kolorach starszych, blokujące

 

 

 

 

 

W

N

E

S

–

–

pas

pas

2 1

pas

3

pas

pas

pas

    

 

 

1 dwukolorówka kiery i inny

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

pas

2 1

ktr.2 (!?)

3

3 /42

pas

pas

pas

  

1 jak wyżej

2 od biedy można potraktować tę kartę jako kontrę wywoławczą przeciwko naturalnym kierom

 

 

Uprzywilejowana jest tu strona WE – mimo tylko 18 PC bezproblemowo wychodzą jej aż 4. Niewiele par osiągnie jednak końcówkę wyłącznie z własnej woli i inicjatywy. Mogą one jednak być w nią wciągane przez pikowe licytacje przeciwników. Postępując konsekwentnie – ci ostatni powinni pójść wówczas w obronne 4. Jeżeli broniący w pełni wykorzystają wtedy swój potencjał przebitkowy – tzn. E przebije trefla, a W karo – kontrakt ten zostanie obłożony bez trzech – z kontrą (jeśli takowa w ogóle padnie!?) za 500.

Myślę jednak, że w protokole dominować będą wygrane przez stronę WE częściówki kierowe (dziesięć lew) oraz wpadki za rozgrywane przez pary NS częściówki pikowe.

 

Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą, 7 lew; 500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 8 (NS);

– 10 (WE);

– 7 (NS);

BA – 6 (NS).