Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

II turniej  par 9 lutego 2004

 

Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

   

J62

KJ764

J4

K109

 

105

AQ953

K63

872

AK973

==

1052

QJ653

   

Q84

1082

AQ987

A4

 

 

W

N

E

S

pas

pas

2 1

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 BA4

pas

3 5

pas

pas

pas

   

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera

3 piki i młodszy

4 pytanie o kolor młodszy

5 piki i trefle

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

2 1

pas

2 2

pas

pas

pas

 

 

1 dwukolorówka Wilkosza

2 do koloru partnera

 

 

W

N

E

S

pas

pas

2 1

pas

3 2

pas

pas

pas

 

 

1 dwukolorówka piki plus młodszy

2 do koloru partnera

 

 

albo:

W

N

E

S

pas

pas

2 1

pas

pas

pas

   

 

1 dwukolorówka piki plus młodszy

 

 

Karta E jest dosyć urodziwa, na trzeciej ręce trzeba jednak pamiętać również o blokowaniu ręki czwartej, stąd otwarcie dwukolorowe, a nie 1. Niezależnie od rodzaju stosowanej konwencji W może doprowadzić do kontraktu 2, zazwyczaj jednak warto wspiąć się szczebel wyżej, aby zagrać w kolor uzgodniony (tzn. co najmniej ośmioatutowy). Tak jest i w tym rozdaniu – ze zrealizowaniem 3 nie powinno być problemów (wcale nie tak rzadko rozgrywającemu uda się nawet zdobyć nadróbkę), podczas gdy 2 winny zostać obłożone (na skrótach kierowo-karowych). W turniejowej praktyce może być różnie – wiele będzie bowiem zależało od pierwszego wistu i dalszej gry obrońców. W każdym razie zapis plus 110 powinien zapewnić stronie WE solidną notę. Pobiją go tylko grube wpadki tych par NS, które zachowają się na tyle nierozważnie, iż pozwolą sobie na wtrącenie się do licytacji.

 

Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 7 (N!);

– 7 (NS);

– 7 (WE);

BA – 7 (NS).