Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
XI turniej  par 10 listopada 2003

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

		754 54 AK1052 K97
A1082 6 Q7643 AQJ			K6 AQ10732 J9 842
		QJ93 KJ98 8 10653

 

Kontrakt: 3 (W).

Wist: D.

Wynik: 8 lew.

Zapis: 100 dla NS.

Zrozumiałe, w pełni usprawiedliwione przelicytowanie karty przez parę WE. Trudno też zgłosić zastrzeżenia wobec pierwszego wistu D, jaki oddał Zawiślak. Atak ten umożliwił jednak rozgrywającemu wzięcie trzech lew w tym kolorze (K, impas dziesiątką pik, A) i wyrzucenie z ręki jednego z przegrywających kar. Chmurski oddał zatem K, trzy kiery oraz karo i wpadł tylko bez jednej. Tymczasem obrońcom należała się jeszcze jedna wziątka karowa, gdyby ją zdobyli, ich zapis turniejowy (plus 200 zamiast plus 100) zyskałby znacznie na wartości.

W tym misfitowym rozdaniu należy dążyć do zatrzymania się jak najniżej. Jego teoretycznym minimaksem jest bowiem niepozorny kontrakt 2 (WE) – na siedmiu atutach, które w rękach przeciwników dzielą się 5–1. Nawet jeżeli gracz N ściągnie na wiście A K, rozgrywający zdoła wziąć dwa piki, dwa trefle, A oraz trzy lewy atutowe w ręce (przebije tam jednego kiera, a potem odejdzie bokiem i będzie musiał dostać jeszcze dwie wziątki na D 7).

Minimaks teoretyczny: 2 (WE), 8 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 8 (WE);

– 7 (WE);

– 7 (WE);

BA – 7 (N!).