Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
VII turniej  par 12 lipca 2004

 

Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.
   

K10753

J84

73

863

  

A2

1095

QJ1085

KJ10

QJ94

7

K9642

Q75
   

86

AKQ632

A

A942

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

–

1

pas

1 BA1

pas

3 2

pas

4 3

pas

pas

pas

      

1 półforsujące

2 ten inwitujący skok lepiej opisze rękę S niż pokazanie rachitycznych trefli (2 – nieforsujące; 3 – forsing do dogranej)

3 starszy honor w pikach oraz trzykartowy fit kierowy przy bocznym dubletonie w pełni upoważniają do dołożenia końcówki

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

–

1 1

1

pas

3 2

3 3

pas

4

pas

pas

pas

      

1 ręka zbyt silna na otwarcie 1, które we Wspólnym Języku mogłoby obiec z pasami

2 blokujące

3 silny trefl na kierach

albo:

W

N

E

S

–

–

–

1 1

1

pas

3 2

3 3

pas

4

5 4 (!)

ktr.

pas

pas

pas

  

1, 2, 3 jak poprzednio

4 nawet w popartyjnych założeniach niejeden gracz E zdecyduje się na tę obronę

Matematyka tego rozdania jest prosta – na NS wychodzą 4 i tylko 4 (do oddania A i dwie lewy treflowe), podczas gdy WE mają do wzięcia 9 lew w uzgodnione kara (do oddania po jednej lewie w każdym z kolorów), strona ta jest zatem w stanie opłacalnie obronić popartyjną końcówkę przeciwników. Jak z powyższych przykładów widać, łatwiej będzie znaleźć tę obronę przeciwko grającym Wspólnym Językiem, kiedy to gracz W będzie mógł zmieścić się w licytacji 1 – po otwarciu S 1. Natomiast po naszosystemowym otwarciu 1 zawodnicy WE najprawdopodobniej w ogóle nie znajdą się w licytacji i NS spokojnie wylicytują i zrealizują końcówkę kierową.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE) z kontrą, 9 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 9 (WE);

– 10 (NS);

– 7 (NS);

BA – 8 (NS).