Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
|
|
||||
|
|
|
|
||
|
|
||||
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 |
|
pas |
1 |
pas |
2 |
|
pas |
2 |
pas |
3 BA |
|
pas |
pas |
pas |
1
PRO2
minimum otwarcia, trzy kiery
Piki obrońców są zablokowane, w najgorszym dla
siebie wypadku rozgrywający odda więc tylko dwie lewy w tym kolorze oraz
A. Teoretycznie rzecz biorąc, jeszcze lepszy zapis przyniosłaby
stronie NS końcówka kierowa – na siedmiu atutach (kiery w rękach
obrońców dzielą się bowiem 3–3). Rozgrywający mógłby wziąć wówczas
aż jedenaście lew.
Mimo popartyjnych założeń niektórzy gracze W
zdecydują się na wejście do licytacji 1
. Mogą (powinni) zostać
jednak za to surowo ukarani:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
pas |
1 |
|
1 |
pas |
pas |
ktr.1 |
|
pas |
pas (!) |
pas |
1
kontra wywoławcza, nadwyżkaMimo że E wyłoży w dziadku trzyhonorowy fit,
1
(W) z kontrą powinien zostać obłożony aż bez trzech, za
800. Obrońcy są bowiem w stanie wziąć wówczas trefla, trzy kiery,
trzy kara, lewę na króla atu oraz nadbitkę czwartej rundy kar dziewiątką
pik (przez N).
W tych założeniach N powinien bez wahania
ukarnić wywoławczą kontrę partnera na 1
. Ma przecież skład
zrównoważony, wolno mu też żywić nadzieję na zdobycie dwóch lew
atutowych. Ponadto na NS może nie być bilansu na końcówkę
(przy 9–11 PC w ręce S), a wówczas już obłożenie kontraktu
przeciwników bez jednej (za 200) czy bez dwóch (za 500) zapewni stronie NS
znakomity zapis i takąż notę turniejową.
Minimaks teoretyczny: 5
(NS), 11 lew; 450
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 10 (NS);
– 11 (NS);
– 9 (NS);
BA – 10 (NS).