Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
K963 K82 K8 K1042 |
||||
A8542 743 1093 AJ |
QJ10 1095 Q762 873 |
|||
7 AQJ6 AJ54 Q965 |
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1
PRO2
minimum otwarcia, trzy kiery
Piki obrońców są zablokowane, w najgorszym dla siebie wypadku rozgrywający odda więc tylko dwie lewy w tym kolorze oraz A. Teoretycznie rzecz biorąc, jeszcze lepszy zapis przyniosłaby stronie NS końcówka kierowa – na siedmiu atutach (kiery w rękach obrońców dzielą się bowiem 3–3). Rozgrywający mógłby wziąć wówczas aż jedenaście lew.
Mimo popartyjnych założeń niektórzy gracze W zdecydują się na wejście do licytacji 1. Mogą (powinni) zostać jednak za to surowo ukarani:
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
1 |
1 |
pas |
pas |
ktr.1 |
pas |
pas (!) |
pas |
1
kontra wywoławcza, nadwyżkaMimo że E wyłoży w dziadku trzyhonorowy fit, 1 (W) z kontrą powinien zostać obłożony aż bez trzech, za 800. Obrońcy są bowiem w stanie wziąć wówczas trefla, trzy kiery, trzy kara, lewę na króla atu oraz nadbitkę czwartej rundy kar dziewiątką pik (przez N).
W tych założeniach N powinien bez wahania ukarnić wywoławczą kontrę partnera na 1. Ma przecież skład zrównoważony, wolno mu też żywić nadzieję na zdobycie dwóch lew atutowych. Ponadto na NS może nie być bilansu na końcówkę (przy 9–11 PC w ręce S), a wówczas już obłożenie kontraktu przeciwników bez jednej (za 200) czy bez dwóch (za 500) zapewni stronie NS znakomity zapis i takąż notę turniejową.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 10 (NS);
– 11 (NS);
– 9 (NS);
BA – 10 (NS).