Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1
PRO2
minimum otwarcia, trzy kiery
Piki obrońców są zablokowane, w najgorszym dla
siebie wypadku rozgrywający odda więc tylko dwie lewy w tym kolorze oraz
A. Teoretycznie rzecz biorąc, jeszcze lepszy zapis przyniosłaby
stronie NS końcówka kierowa – na siedmiu atutach (kiery w rękach
obrońców dzielą się bowiem 3–3). Rozgrywający mógłby wziąć wówczas
aż jedenaście lew.
Mimo popartyjnych założeń niektórzy gracze W
zdecydują się na wejście do licytacji 1. Mogą (powinni) zostać
jednak za to surowo ukarani:
W |
N |
E |
S |
– |
1 |
pas |
1 |
1 |
pas |
pas |
ktr.1 |
pas |
pas (!) |
pas |
1
kontra wywoławcza, nadwyżkaMimo że E wyłoży w dziadku trzyhonorowy fit,
1 (W) z kontrą powinien zostać obłożony aż bez trzech, za
800. Obrońcy są bowiem w stanie wziąć wówczas trefla, trzy kiery,
trzy kara, lewę na króla atu oraz nadbitkę czwartej rundy kar dziewiątką
pik (przez N).
W tych założeniach N powinien bez wahania
ukarnić wywoławczą kontrę partnera na 1. Ma przecież skład
zrównoważony, wolno mu też żywić nadzieję na zdobycie dwóch lew
atutowych. Ponadto na NS może nie być bilansu na końcówkę
(przy 9–11 PC w ręce S), a wówczas już obłożenie kontraktu
przeciwników bez jednej (za 200) czy bez dwóch (za 500) zapewni stronie NS
znakomity zapis i takąż notę turniejową.
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 10 (NS);
– 11 (NS);
– 9 (NS);
BA – 10 (NS).