Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

VII turniej par 12 lipca 2004

Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

	AQ6 A104 Q2 J9762
982 Q752 A987 K10		107 KJ9863 J63 A5
	KJ543 == K1054 Q843
^{1 fity w obu kolorach starszych, w zasadzie blokujące}

W	N	E	S
–	–	2 ¹	pas
3	pas	pas	3
pas	pas/4	pas	(pas)
(pas)

^{1 słabe dwa

W

N

E

S

–

–

2 ¹

pas

3 ²

pas

pas

3

pas

pas/4

pas

(pas)

(pas)

S nie może sobie pozwolić na bezpośrednie wejście
do licytacji po otwarciu E (zbyt mała siła, słabe piki), ma
jednak jak najbardziej odpowiednią kartę na ożywienie jej na pozycji re-open
3 (po silnym uzgodnieniu kierów przez przeciwników). Po takiej
zapowiedzi partnera większość graczy N – z fitem pikowym i pełną
odzywką w ręki – dołoży końcówkę. Prawdę mówiąc, akcja ta
(podniesienie 3 do 4) jest jednak nieco wątpliwa – karta S może
być bowiem słabsza od tej, którą gracz ten aktualnie posiada
(przypominam: pozycja re-open!).
Końcówka pikowa zostanie łatwo zrealizowana,
rozgrywający odda tylko dwa trefle oraz lewę na A.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew;
420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w
poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 7 (NS);
– 8 (WE);

– 10 (NS);

BA – 6 (NS).

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

31

32

33}