Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
||||
|
|
|
||
|
||||
1 fity w obu kolorach starszych, w zasadzie blokujące |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 |
pas |
3 |
pas |
pas |
3 |
pas |
pas/4 |
pas |
(pas) |
(pas) |
1
słabe dwa
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 |
pas |
3 |
pas |
pas |
3 |
pas |
pas/4 |
pas |
(pas) |
(pas) |
S nie może sobie pozwolić na bezpośrednie wejście
do licytacji po otwarciu E (zbyt mała siła, słabe piki), ma
jednak jak najbardziej odpowiednią kartę na ożywienie jej na pozycji re-open
3 (po silnym uzgodnieniu kierów przez przeciwników). Po takiej
zapowiedzi partnera większość graczy N – z fitem pikowym i pełną
odzywką w ręki – dołoży końcówkę. Prawdę mówiąc, akcja ta
(podniesienie 3
do 4
) jest jednak nieco wątpliwa – karta S może
być bowiem słabsza od tej, którą gracz ten aktualnie posiada
(przypominam: pozycja re-open!).
Końcówka pikowa zostanie łatwo zrealizowana,
rozgrywający odda tylko dwa trefle oraz lewę na A.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew;
420 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 10 (NS);
BA – 6 (NS).