Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
2 BA1 |
3 |
4 |
ktr. |
4 |
pas |
5 |
5 |
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka 5+–5+ na młodszych; przeciwwskazaniem dla tego otwarcia jest obecność w ręce N dwóch asów oraz trzech kierów (może więc ona okazać się stosownym dziadkiem przy grze partnera w kiery), karta jest jednak za słaba na otwarcie 12
kolory starsze z przewagą kierów (33
splinter – z bardzo dobrym fitem w którymś z kolorów partnera4
cue-bid5
czas na negat!6
ze znakomitymi fitami w obu kolorach partnera W zapowiada atakująco-obronne (po prawdzie bardziej obronne niż atakujące) 5
To tylko jeden z przykładów sekwencji, jakie w tym układowym
rozdaniu paść mogą, a zarazem racjonalna droga wiodąca do osiągnięcia
jego teoretycznego minimaksa. Końcówka karowa jest na NS
absolutnie wykładana – rozgrywający ma do oddania jedynie kiera oraz
lewę na zaimpasowogo K. Strona przeciwna może jednak obronić tę grę
pięcioma kierami (chociaż wyłącznie z ręki W!):
superopłacalnie – gdy NS wezmą tylko swoje lewy honorowe (karową,
dwie treflowe i pikową – bez dwóch, z kontrą za 300) bądź tylko opłacalnie
– kiedy obrońcy zmontują ponadto przebitkę pikową (w tym celu gracz N
będzie jednak musiał oddać pierwszy wist blotką karo, spod asa;
dojdzie wówczas do wpadki bez trzech, z kontrą za 500). Proszę zwrócić
uwagę na fakt, że gdyby kontrakt kierowy został ustawiony z bardziej
naturalnej ręki E – broniący byliby w stanie ograniczyć
rozgrywającego do lew siedmiu (jeśli S zaatakowałby w pika, a
potem zostałby dopuszczony karem i posłałby do przebitki kolejną blotkę
pikową); 5
(E) z kontrą mogłoby zatem zostać obłożone aż
bez czterech, za 800.
Minimaks teoretyczny: 5 (W!) z kontrą,
8 lew; 500 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 11 (NS);
– 8 (W!);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).