Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

VII turniej  par 12 lipca 2004

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

   

AKQ102

AQ

102

8754

 

J76

K4

AJ853

J96

98

J876

K974

1032

   

543

109532

Q6

AKQ

 

W

N

E

S

pas

pas

1 1

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 4

pas

4 5

pas

pas

pas

     

1 honory zgrupowane jedynie w dwóch kolorach (a pozostałe dwa kolory puste) plus znakomite piki – stąd otwarcie 1, a nie 1BA

2 Drury

3 według rozwinięcia konwencji Drury proponowanego przez Mike'a Lawrence'a (m.in. na łamach ostatnich numerów Świata Brydża): prośba, aby odpowiadający opisał swą rękę

4 góra z trzykartowym fitem, skład zrównoważony

5 N nie ma żadnych podstaw, aby ponad 4 przedłożyć końcówkę bezatutową (mimo zrównoważonego charakteru obu rąk NS)

 

albo po prostu:

W

N

E

S

pas

pas

1 1

pas

2 2

pas

4 3

pas

pas

pas

     

 

 

 

1, 2 uwagi jak poprzednio

3 aby nie udzielać obrońcom żadnych dodatkowych informacji

 

 

 

Końcówka pikowa powinna być w tym rozdaniu kontraktem standardowym. Obrońcy mają do zdjęcia tylko dwa kara, rozgrywający skompletuje więc jedenaście lew (ze względu na korzystny rozkład pików, podział trefli 3–3 oraz udający się impas K).

W przypadku kontraktu 3BA (znajdą się też na pewno zwolennicy takiej gry!) obrońcy będą mogli ściągnąć pięć kar. Gdy jednak tego nie uczynią, rozgrywający dostanie szansę, aby i w tym wypadku wziąć jedenaście lew – takich samych co przy grze w piki...

Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (NS);

– 7 (NS);

– 10 (NS);

– 11 (NS);

BA – 8 (NS).