Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
AKQ102 AQ 102 8754 |
||||
J76 K4 AJ853 J96 |
98 J876 K974 1032 |
|||
543 109532 Q6 AKQ |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
1 1 |
pas |
2 2 |
pas |
2 3 |
pas |
2 4 |
pas |
4 5 |
pas |
pas |
pas |
1
honory zgrupowane jedynie w dwóch kolorach (a pozostałe dwa kolory puste) plus znakomite piki – stąd otwarcie 1, a nie 1BA2
Drury3
według rozwinięcia konwencji Drury proponowanego przez Mike'a Lawrence'a (m.in. na łamach ostatnich numerów Świata Brydża): prośba, aby odpowiadający opisał swą rękę4
góra z trzykartowym fitem, skład zrównoważony5
N nie ma żadnych podstaw, aby ponad 4 przedłożyć końcówkę bezatutową (mimo zrównoważonego charakteru obu rąk NS)
albo po prostu:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
1 1 |
pas |
2 2 |
pas |
4 3 |
pas |
pas |
pas |
1, 2
uwagi jak poprzednio3
aby nie udzielać obrońcom żadnych dodatkowych informacji
Końcówka pikowa powinna być w tym rozdaniu kontraktem standardowym. Obrońcy mają do zdjęcia tylko dwa kara, rozgrywający skompletuje więc jedenaście lew (ze względu na korzystny rozkład pików, podział trefli 3–3 oraz udający się impas K).
W przypadku kontraktu 3BA (znajdą się też na pewno zwolennicy takiej gry!) obrońcy będą mogli ściągnąć pięć kar. Gdy jednak tego nie uczynią, rozgrywający dostanie szansę, aby i w tym wypadku wziąć jedenaście lew – takich samych co przy grze w piki...
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 7 (NS);
– 10 (NS);
– 11 (NS);
BA – 8 (NS).