Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
honory zgrupowane jedynie w dwóch kolorach (a pozostałe dwa kolory puste) plus znakomite piki – stąd otwarcie 12
Drury3
według rozwinięcia konwencji Drury proponowanego przez Mike'a Lawrence'a (m.in. na łamach ostatnich numerów Świata Brydża): prośba, aby odpowiadający opisał swą rękę4
góra z trzykartowym fitem, skład zrównoważony5
N nie ma żadnych podstaw, aby ponad 4
albo po prostu:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1, 2
uwagi jak poprzednio3
aby nie udzielać obrońcom żadnych dodatkowych informacji
Końcówka pikowa powinna być w tym rozdaniu
kontraktem standardowym. Obrońcy mają do zdjęcia tylko dwa kara,
rozgrywający skompletuje więc jedenaście lew (ze względu na korzystny
rozkład pików, podział trefli 3–3 oraz udający się impas K).
W przypadku kontraktu 3BA (znajdą się też na pewno zwolennicy takiej gry!) obrońcy będą mogli ściągnąć pięć kar. Gdy jednak tego nie uczynią, rozgrywający dostanie szansę, aby i w tym wypadku wziąć jedenaście lew – takich samych co przy grze w piki...
Minimaks teoretyczny: 5 (NS), 11 lew; 450
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 7 (NS);
– 10 (NS);
– 11 (NS);
BA – 8 (NS).