Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
KJ102 J2 Q109 Q975 |
||||
76 A109643 AK8 J2 |
84 Q85 J74 A8643 |
|||
AQ953 K7 6532 K10 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
2 |
2 |
3 |
pas |
pas |
3 1 |
pas |
pas |
pas |
1
gracz N jest świadom faktu obecności na swojej linii dziewięciu atutów, zgodnie z prawem lew łącznych przepycha się więc w 3
I 3 (NS) powinny zostać zrealizowane, w szczególności po naturalnym ataku A, zdradzającym konfigurację honorów w tym kolorze. Rozgrywający uzyska zrzutkę na trefla bądź na trzynaste karo, odda więc tylko jednego kiera. Oczywiście, jeśli po dostaniu się do ręki A E wyjdzie w małego kiera – S będzie musiał dołożyć z ręki blotkę.
A 3 (WE) zostałyby obłożone tylko bez jednej, rozgrywający oddałby bowiem dwa piki oraz po jednej wziątce w każdym z pozostałych kolorów. Ze względu na brak stosownej komunikacji do stołu gracz W nie zdołałby wyrobić i wykorzystać forty treflowej, nie uniknąłby zatem oddania lewy karowej.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 8 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (NS);
BA – 6 (NS).