Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
V turniej  par 10 maja 2004

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Zdecydowana większość par WE powinna wylicytować tu końcówkę pikową – będzie to więc kontrakt standardowy. Powiedzmy, że przeciwko 4 (E) nastąpi pierwszy wist w kiera (po ataku karowym zadanie rozgrywającego będzie jeszcze łatwiejsze). Gracz E powinien oprzeć rozgrywkę na wyrobieniu trefli, tzn. np. zabić pierwszą lewę A, zgrać A, przebić w dziadku blotkę treflową, ściągnąć A, zagrać karo do waleta w ręce, zgrać K, przebić na stole kolejnego trefla i kontynuować stamtąd karem. Da mu to jedenaście wziątek: pięć atutowych, A K i fortę w tym kolorze, A oraz dwa kara. A obrońcy dostaną tylko lewy na D oraz A. Oczywiście, do wzięcia lew jedenastu doprowadzi rozgrywającego jeszcze kilka innych dróg postępowania, ogólnie rzecz biorąc – rozkłady są bowiem dlań korzystne (np. spada trzeci ccK).

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 10 (WE);

– 8 (WE);

– 11 (WE);

BA – 9 (WE).