Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.
J4 95 K10964 A982 |
||||
Q AQJ1086 AJ5 1073 |
K1098753 74 Q J65 |
|||
A62 K32 8732 KQ4 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
1 |
ktr.1 |
1 |
2 2 |
2 |
pas |
2 3 |
pas |
pas |
pas |
1
kontra negatywna – według najpopularniejszego w Polsce wariantu wyklucza cztery piki, a więc wskazuje kolory młodsze2
do hipotetycznych kar partnera, nie wymagają więc żadnej nadwyżki honorowej3
wprawdzie partner wskazał sześć kierów, ręka E będzie jednak dużo więcej warta przy grze w pikiGrając w piki, E skompletuje aż dziewięć lew, odda bowiem tylko trzy trefle oraz asa atu, podczas gdy przy grze w kiery jego partner musiałby ponadto oddać wziątkę na króla atu. Potwierdza to znaną od zarania brydża zasadę: Przy dużej dysproporcji siły pomiędzy rękami należy dążyć do gry w kolor longera ręki słabszej! (Oczywiście wówczas, gdy przedkładamy grę w kolor ponad grę w bez atu).
Teoretycznie rzecz biorąc, strona NS może opłacalnie obronić pikową częściówkę przeciwników, zapowiadając kontrakt 4 (z kontrą bez jednej, za 100). Powiedzmy, że przeciwko takiej grze obrońca W zaatakuje singlową D. Rozgrywający weźmie lewę A w ręce, zagra blotkę karo do króla w dziadku, a następnie ściągnie cztery trefle, wyrzucając z ręki kiera albo pika, i wpuści obrońcę W atutem. Ten odegra wówczas dwa kara, ale następnie będzie musiał wyrobić przeciwnikowi dziewiątą, decydującą o opłacalności obrony, wziątkę na K.
Minimaks teoretyczny: 4 (NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 7 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (WE);
– 9 (WE);
BA – 7 (NS).