Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
AK87 KJ 97654 K5 |
||||
53 AQ874 10832 J9 |
Q109642 93 KQ 842 |
|||
J 10652 AJ AQ10763 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 1 |
3 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1
słabe dwa; otwarcie niezbyt modelowe, ale przed partią dopuszczalnealbo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 1 |
3 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1
multi; uwagi jak wyżejRozgrywający łatwo weźmie dziesięć lew: sześć treflowych, dwie pikowe, karową oraz kierową, a po nieopatrznym ataku pikiem różnym od damy – zdobędzie aż jedenaście wziątek.
Na NS jest też możliwa do zrealizowania, przynajmniej w widne karty, końcówka treflowa. Jeżeli obrońcy nie połączą atutów, rozgrywający przebije w dziadku (czyli w ręce N) kiera królem atu (powtarzam: przynajmniej w widne karty!). A po ataku w trefla S będzie musiał wziąć pierwszą lewę asem bądź damą atu w ręce, a następnie zagrać A i karo. Wykorzystane w odpowiedniej kolejności trzy dojścia do stołu (K, kierem i A) wystarczą do wyrobienia i odegrania forty karowej. Na nią właśnie oraz na K rozgrywający pozbędzie się z ręki dwóch kierów (a weźmie sześć lew treflowych w ręce, dwa piki, kiera oraz asa i fortę karową).
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 430 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 11 (NS);
– 9 (NS);
– 8 (NS);
– 7 (NS);
BA – 10 (NS).