Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.
|
||||
|
|
|
||
|
Nasz System:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
1 |
2 |
3 |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
tylko 10 miltonów, ale skład 6–4 – ręka nieco za silna na otwarcie zaporowe w założeniach korzystnych2
co najmniej inwit do końcówki z fitem kierowym3
z singlem pik – i układem 6–4 – decyzja oczywista
Wspólny Język:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
1 |
2 |
3 |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
forsing do dogranej z fitem w kolorze partnera
A gdy E zdecyduje się jednak na otwarcie zaporowe:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
2 |
pas (!) |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
słabe dwa2
atakująco-obronne!
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
2 |
2 |
4 |
4 |
pas |
pas |
ktr. |
pas |
pas |
pas |
1
słabe dwa
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
2 |
pas |
4 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
multi2
partnerze, pokaż swój kolor!
Na większości stołów strona WE będzie rozgrywać
końcówki kierowe. I realizować je, zwycięska obrona jest bowiem możliwa do
znalezienia wyłącznie w widne karty. Otóż kontrakt 4 (WE) kładzie
wyłącznie pierwszy wist karowy, a następnie wzięcie przez broniących dwóch
przebitek w tym kolorze. Pierwszą z nich S poda partnerowi po dostaniu
się do ręki asem atu, drugą – po dopuszczeniu go honorem pikowym (w tym
celu N będzie jednak musiał wyjść blotką pik – spod asa z królem).
W praktyce końcówki kierowe będą więc realizowane, a jeżeli obrońcy nie
zmontują ani jednej przebitki, rozgrywający weźmie aż jedenaście lew. W końcówce
gracz S znajdzie się bowiem w treflowo-karowym przymusie. Opłacać się
zatem będzie bronić czterech kierów czterema pikami, mimo
niekorzystnych dla strony broniącej założeń (z kontrą bez jednej, za 200).
Niespodziewany jest też teoretyczny minimaks rozdania: ponieważ wychodzące
3
(WE) można przelicytować wychodzącymi 3
(NS), ten
honorowy tytuł należy się kontraktowi 4
(WE).
Minimaks teoretyczny: 4 (WE), 10 lew; 130
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 10 (WE!);
– 9 (WE);
– 9 (NS);
BA – 7 (WE).