Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.
AK109 QJ10 K42 J76 |
||||
765 A5 AJ975 Q109 |
QJ832 K7432 == K52 |
|||
4 986 Q10863 A843
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka Wilkosza2
do koloru partnera
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 1 |
pas |
2 2 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka kiery plus inny2
do koloru partnera
Po takim początku gracz N – mimo posiadania 14 PC – nie powinien rzecz jasna wtrącać się do licytacji. Jego główna siła jest bowiem zlokalizowana w pikach – kolorze, do gry w który przymierzają się przeciwnicy. Rozgrywający kontrakt pikowy powinien wziąć dziewięć lew, oddając przy tym – najczęściej – trzy wziątki atutowe oraz A. Kiery bowiem wyrobi się jedną przebitką, a jeżeli obrońca N zechce na to nie pozwolić i trzykrotnie połączy atuty, straci jedną ze swoich lew pikowych. Zamiast trzeciego pika rozgrywający odda wówczas kiera.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 6 (WE);
– 7 (WE);
– 8 (WE);
– 9 (WE);
BA – 7 (WE).