Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

2 kontra sputnik

Wspólny Język:

Ciekawe, dynamiczne rozdanie, w którym obie strony będą miały szanse zarówno na wykazanie się właściwą oceną karty, jak i na popełnienie kosztownych błędów. Po pierwsze, nawet w Naszym Systemie gracz N powinien po 4 przeciwników zdecydować się na zgłoszenie atakująco-obronnych 5 (gdy para gra Wspólnym Językiem, e-N-owi – po otwarciu partnera 1 – zrobić ten krok będzie znacznie łatwiej). Wszystko wskazuje bowiem na to, że rozdanie jest mocno układowe, a wówczas każda ze stron może w nim wygrać wysoki kontrakt. Zresztą z układem 6–4 oraz singlem i praktycznie pewnym wyłączeniem w kolorze przeciwników nikogo do aktywnego udziału w licytacji nie trzeba chyba namawiać. Nawet na szczeblu pięciu...

Po drugie, podobne rozumowanie powinien przeprowadzić gracz W. Jego partner, który skoczył po partii na 4, musi przecież mieć znakomity fit oraz ręką układową, a więc z krótkością, najprawdopodobniej treflową. Z perspektywy W widać zatem ogromną szansę na zrealizowanie 5, a także to, iż zalicytowane przez przeciwników 5 na pewno okażą się opłacalną obroną. Powyższe, dosyć długie rozumowanie można też zastąpić przypomnieniem ogólnie znanej zasady, że w licytacji dwustronnej, w dynamicznych rozdaniach prawie zawsze opłaca się licytować wyżej.

Tak jest i tym razem: 5 (być może z kontrą, choć żaden z zawodników NS nie ma do takiej zapowiedzi podstaw) zostanie łatwo zrealizowane, podczas gdy 5 z kontrą zakończyłoby się jedynie wpadką bez dwóch. A różnica pomiędzy zapisami 650 i 500 dla WE będzie bez wątpienia istotna.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 9 (NS);

– 9 (WE);

– 11 (WE);

BA – 7 (NS).