Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
II turniej  par 9 lutego 2004

Jeżeli gracz S trafnie rozwiąże wszystkie swoje problemy, będzie w stanie wziąć aż jedenaście lew. Powiedzmy, że przeciwko 3BA (S) obrońca W wyjdzie w pika. Rozgrywający weźmie lewę K w ręce i zagra kiera – do dziewiątki na stole i króla u E. Prawy obrońca będzie kontynuował pikiem. Po utrzymaniu się A na stole S zagra stamtąd D (krok absolutnie konieczny, aby wziąć jedenaście lew) i wstawionego przez E króla pobije w ręce asem. Następnie rozgrywający wróci do dziadka 10 i zagra w kiera – do damy w ręce. W pobije D asem i znów wyjdzie w pika. rozgrywający utrzyma się D w ręce, zagra kiera do waleta, a następnie zaimpasuje kara szóstką w ręce i ściągnie 9. 

W końcówce:

gracz W znajdzie się w kierowo-treflowym przymusie i jedenastą wziątką rozgrywającego stanie się 7 albo W.

Oczywiście, do wzięcia jedenastu lew prowadzi też kilka innych dróg. Z drugiej strony, na pewno nie wszyscy rozgrywający rozwiążą swoje problemy absolutnie trafnie, sądzę zatem, że w protokole będzie też figurować dosyć dużo zapisów za wzięcie przez stronę NS w bez atu lew dziesięciu.

Minimaks teoretyczny: 5 BA (NS), 11 lew; 460 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (NS);

– 10 (NS);

– 10 (NS);

– 8 (NS);

BA – 11 (NS).