Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
|
||||
|
|
|
|
||
|
|
||||
|
W |
N |
E |
S |
|
1 |
pas |
1 |
ktr.1 |
|
1 BA |
2 |
pas |
pas |
|
pas |
1
w swoim podstawowym wariancie taka kontra wskazuje możliwość gry w kara i kiery (dwa nielicytowane przez przeciwników kolory)
Ze względu na niekorzystne założenia strona WE nie
podejmie już raczej walki na szczeblu trzech, chociaż ich 3
, które zakończyłyby
się wpadką bez jednej, przeciwnikom nie byłoby łatwo skontrować. Już
raczej S przepchnie się w 3
. I jego strona, grając w piki, powinna
– mimo niekorzystnego podziału atutów – wziąć lew dziewięć. I to nawet
po najbardziej z realnych kąśliwej obronie – tzn. wówczas, kiedy W
zabije pierwszy wist treflowy asem, po czym zagra trzy razy w kiery, skracając
przeciwnika w dziadku. Rozgrywający ściągnie jednak wtedy
A K, a następnie
zagra
A K i blotkę karo przebije w ręce
8. Potem N odegra
K,
dobrą
D przebije na stole
3 i wyjdzie stamtąd w karo – aby zdobyć
dziewiątą wziątkę dzięki promocji, tu osiągniętej drogą tzw. manewru
złodziejskiego. Oczywiście, nie jest to jedyna droga wiodąca do uzyskania
przez stronę NS zapisu plus 140.
Minimaks teoretyczny: 3
(NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 9 (NS);
BA – 7 (NS).