Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
1 |
pas |
1 |
ktr.1 |
1 BA |
2 |
pas |
pas |
pas |
1
w swoim podstawowym wariancie taka kontra wskazuje możliwość gry w kara i kiery (dwa nielicytowane przez przeciwników kolory)
Ze względu na niekorzystne założenia strona WE nie
podejmie już raczej walki na szczeblu trzech, chociaż ich 3, które zakończyłyby
się wpadką bez jednej, przeciwnikom nie byłoby łatwo skontrować. Już
raczej S przepchnie się w 3
. I jego strona, grając w piki, powinna
– mimo niekorzystnego podziału atutów – wziąć lew dziewięć. I to nawet
po najbardziej z realnych kąśliwej obronie – tzn. wówczas, kiedy W
zabije pierwszy wist treflowy asem, po czym zagra trzy razy w kiery, skracając
przeciwnika w dziadku. Rozgrywający ściągnie jednak wtedy
A K, a następnie
zagra
A K i blotkę karo przebije w ręce
8. Potem N odegra
K,
dobrą
D przebije na stole
3 i wyjdzie stamtąd w karo – aby zdobyć
dziewiątą wziątkę dzięki promocji, tu osiągniętej drogą tzw. manewru
złodziejskiego. Oczywiście, nie jest to jedyna droga wiodąca do uzyskania
przez stronę NS zapisu plus 140.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 8 (NS);
– 6 (NS, WE!);
– 9 (NS);
BA – 7 (NS).