Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
pas |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
2 BA4 |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka Wilkosza2
do koloru partnera3
piki i młodszy4
pytanie o kolor młodszy5
piki i trefle
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka Wilkosza2
do koloru partnera
W |
N |
E |
S |
pas |
pas |
2 |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka piki plus młodszy2
do koloru partnera
albo:
W |
N |
E |
S |
pas |
pas |
2 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka piki plus młodszy
Karta E jest dosyć urodziwa, na trzeciej ręce trzeba
jednak pamiętać również o blokowaniu ręki czwartej, stąd otwarcie
dwukolorowe, a nie 1. Niezależnie od rodzaju stosowanej konwencji W
może doprowadzić do kontraktu 2
, zazwyczaj jednak warto wspiąć się
szczebel wyżej, aby zagrać w kolor uzgodniony (tzn. co najmniej ośmioatutowy).
Tak jest i w tym rozdaniu – ze zrealizowaniem 3
nie powinno być problemów
(wcale nie tak rzadko rozgrywającemu uda się nawet zdobyć nadróbkę),
podczas gdy 2
winny zostać obłożone (na skrótach
kierowo-karowych). W
turniejowej praktyce może być różnie – wiele będzie bowiem zależało od
pierwszego wistu i dalszej gry obrońców. W każdym razie zapis plus 110
powinien zapewnić stronie WE solidną notę. Pobiją go tylko grube
wpadki tych par NS, które zachowają się na tyle nierozważnie, iż
pozwolą sobie na wtrącenie się do licytacji.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 110
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 7 (N!);
– 7 (NS);
– 7 (WE);
BA – 7 (NS).