Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
2 |
pas |
2 BA2- |
pas |
3 BA3 |
pas |
pas |
pas |
1
słabe dwa2
pytanie o singletona, tu dane przede wszystkim po to, aby zainwitować końcówkę; alternatywne 33
brak singletona, maksimum otwarcia (supernegatem byłyby 3
albo:
W |
N |
E |
S |
2 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
1
multi2
pytanie3
piki, dobra ręka
Gracze E, którzy po otwarciu typu słabe dwa dysponują
możliwością sprawdzenia jego jakości (przede wszystkim w kategoriach:
minimum/maksimum), rozwiążą to rozdanie w miarę precyzyjnie, pozostali – będą
musieli strzelać (i na ogół też zapowiedzą 3BA, gdyż pas na słabe 2,
chociaż najprawdopodobniej statystycznie uzasadniony, byłby wyrazem nie lada
odwagi).
Z wygraniem 3BA zawodnik E nie powinien mieć większych
problemów: wyrobi sobie trefle (tym łatwiej, iż gracze S będą często
atakować w ten kolor) i weźmie w nich cztery lewy, a ponadto dwa kara, dwa
piki oraz A. W widne karty (albo przy pomocy ze strony obrońców) można
nawet, grając w bez atu z ręki E, wziąć lew dziesięć (wpuszczając
lewego obrońcę pikiem i wymuszając odeń wyjście spod
K). Natomiast 4BA (W)
na pewno położy pierwszy wist w kolor czerwony.
Na podobnej zasadzie możliwe jest wygranie 4 (E!),
kiedy to obrońca S nie może bez straty lewy zaatakować w kiera ani w
karo. Gracz E odda wówczas tylko dwie lewy atutowe oraz
A, a na dobre
trefle pozbędzie się potem wszystkich przegrywających ręki W w
kolorach czerwonych. Końcówkę pikową z naturalnej ręki W położy
natomiast atak kierowy oraz karowy, wyrabiający obrońcą ich czwartą lewę.
Minimaks teoretyczny: 4 BA (E!), 10 lew; 430 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 8 (WE);
– 8 (WE);
– 10 (E!);
BA – 10 (E!).