Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
Q763 1095 K103 Q76 |
||||
A9 KQJ72 QJ84 53 |
1084 8643 A9 KJ92 |
|||
KJ52 A 7652 A1084 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
1 1 |
1 |
1 |
2 |
2 |
3 2 |
pas |
pas |
pas |
1
otwarcie 1 byłoby nieestetyczne2
jeżeli nawet W teraz spasuje, w 3 przepchnie się jego partner – posiadacz czterech atutów
Rozgrywający częściówkę kierową powinien wziąć dziesięć lew, zaimpasuje bowiem K i łatwo trafi palcówkę treflową (po otwarciu licytacji przez gracza S). Z teoretycznego punktu widzenia 4 (WE) nie są jednak w tym rozdaniu kontraktem prawidłowym, szczególnie w turnieju na maksy (ich powodzenie wymaga bowiem udania się dwóch impasów). Jeżeli natomiast chodzi o pikową grę przeciwników, to gracz N zawsze będzie w stanie wziąć w ten kolor osiem lew, podczas gdy jego partner – po optymalnej, acz niezbyt realnej obronie ze strony przeciwników zdobędzie ich tylko siedem [aby obłożyć 2 (S) W musiałby wyjść w D albo w trefla, skutkiem czego oprócz czterech oczywistych lew – pikowej, dwóch karowych oraz treflowej – obrońcy wzięliby jeszcze dwie przebitki: E przebiłby karo, a W trefla].
Minimaks teoretyczny: 4 (N!) z kontrą, 8 lew; 500 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 6 (NS, WE!);
– 10 (WE);
– 8 (N!);
BA – 8 (WE).