Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
1 |
1 |
1 |
2 |
2 |
3 |
pas |
pas |
pas |
1
otwarcie 12
jeżeli nawet W teraz spasuje, w 3
Rozgrywający częściówkę kierową powinien wziąć
dziesięć lew, zaimpasuje bowiem K i łatwo trafi palcówkę treflową
(po otwarciu licytacji przez gracza S). Z teoretycznego punktu
widzenia 4
(WE) nie są jednak w tym rozdaniu kontraktem
prawidłowym, szczególnie w turnieju na maksy (ich powodzenie wymaga
bowiem udania się dwóch impasów). Jeżeli natomiast chodzi o pikową
grę przeciwników, to gracz N zawsze będzie w stanie wziąć w
ten kolor osiem lew, podczas gdy jego partner – po optymalnej, acz
niezbyt realnej obronie ze strony przeciwników zdobędzie ich tylko
siedem [aby obłożyć 2
(S) W musiałby wyjść w
D
albo w trefla, skutkiem czego oprócz czterech oczywistych lew –
pikowej, dwóch karowych oraz treflowej – obrońcy wzięliby
jeszcze dwie przebitki: E przebiłby karo, a W trefla].
Minimaks teoretyczny: 4 (N!) z kontrą,
8 lew; 500 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 6 (NS, WE!);
– 6 (NS, WE!);
– 10 (WE);
– 8 (N!);
BA – 8 (WE).