Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 |
pas2 |
3 |
pas |
pas |
pas |
1
słabe dwa2
ręka graniczna, niektórzy jej posiadacze na pewno zatem spasują3
z trzykartowym fitem podniesienie obowiązkowe
Tak, może się zdarzyć, że dzierżąca aż 25 PC
strona NS w ogóle nie wejdzie do licytacji! A 3 (WE)
zostaną zrealizowane, rozgrywający odda bowiem tylko pika, kiera oraz
dwa kara.
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 |
3 |
3 |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
słabe dwa2
ręka graniczna, wielu jej posiadaczy wejdzie jednak 33
skąd N może wiedzieć, że z końcówek wychodzą im tylko 3BA?
Oczywiście, jeżeli tylko gracz S zdecyduje
się na wejście 3, jego strona znajdzie się w końcówce kierowej.
I wpadnie bez jednej, rozgrywający odda bowiem pika, dwa trefle oraz
lewę atutową. W tym wypadku NS zapiszą sobie jednak minus 50,
a więc rezultat korzystniejszy aniżeli poprzednio (minus 140). Na ich
linii wychodzą natomiast 3BA (rozgrywający weźmie
A, pięć kar
oraz trzy kiery – oczywiście pod warunkiem, że ściągnie
najpierw
A, a potem puści wkoło
10) oraz 4
. Oba te kontrakty
przeciwnicy są jednak w stanie opłacalnie obronić czterema pikami (z
kontrą bez jednej, za 100).
Wreszcie po otwarciu E 2 multi:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
2 |
2 |
3 |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
multi2
również wejście dalekie od modelowego, ale w tym wypadku w zasadzie obowiązkowe3
W wie, że partner ma na pewno piki
I tym razem skończy się na końcówce kierowej bez jednej.
Minimaks teoretyczny: 4 (WE) z
kontrą, 9 lew; 100 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (WE);
– 10 (NS);
– 9 (NS);
– 9 (WE);
BA – 9 (NS).