Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.
1082 A52 A95 AQJ2 |
||||
A6 QJ10874 862 K9 |
KJ953 K93 J743 4 |
|||
Q74 6 KQ10 1087653 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 1 |
ktr. |
1 BA2 |
2 |
2 |
3 |
pas |
pas |
pas |
1
ta karta jest zdecydowanie za silna na otwarcie blokujące (słabe 2 bądź 2 multi)2
bilansowe podniesienie do 2
Niektóre pary WE przepchną się jeszcze w 3, chociaż może to już skończyć się dla nich tragicznie (tzn. kontrą ze strony przeciwników i wpadką bez jednej, za 200). Najczęściej jednak strona NS rozgrywać będzie częściówki treflowe. Jeżeli przeciwnicy szybko zdejmą dwa piki i pobiorą przebitkę w tym kolorze, rozgrywający weźmie tylko dziesięć lew. Po każdym innym ataku S powinien już jednak skompletować jedenaście wziątek. Np. naturalny wist D zosstanie zabity asem, po czym rozgrywający przebije w ręce kiera, zaimpasuje K, ściągnie asa atu, przebije w ręce ostatniego kiera ze stołu, zgra trzy lewy karowe, a następnie odejdzie w pika. I obrońcy będą w stanie ściągnąć tylko dwie lewy w tym kolorze – wyrobią więc przeciwnikowi wziątkę na D albo W zagra pod podwójny renons.
Rozkłady są do tego stopnia dla strony NS korzystne, że może ona nawet zrealizować kontrakt 4BA (!), biorąc A, trzy lewy karowe oraz sześć treflowych (po wyimpasowaniu graczowi W króla). Znacznie trudniej będzie jednak do tego znakomitego kontraktu (a przynajmniej do 3BA) się dolicytować...
Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 630 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 10 (NS);
– 7 (NS);
– 8 (WE);
– 7 (S!);
BA – 10 (NS).