Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
IX turniej  par 13 września 2004

 

 

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
   

J94

A1095

A985

98

  

KQ532

K86

==

J10532

A6

QJ32

QJ73

A76
   

1087

74

K10642

KQ4

 

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

2 1

pas

2 BA2

pas

3 3

pas

pas4

pas

1 dwukolorówka Wilkosza

2 pytanie (statystycznie partner ma kolory czarne, można jednak – przynajmniej częściowo – w bezpieczny sposób sprawdzić ewentualność kierową – aby nie stracić ewentualnej końcówki w ten kolor)

3 trefle i kolor starszy

4 sprawa, niestety, nie wyjaśniła się do końca, nie należy już jednak dalej kusić losu (zwłaszcza że przy spodziewanej u W dwukolorówce na czarnych – honory w kolorach czerwonych w ręce E wyraźnie tracą na wartości)

 

W

N

E

S

–

–

–

pas

2 1

pas

pas/3 2

pas

(pas)

(pas)

    

 

 

1 dwukolorówka piki plus młodszy

2 do koloru partnera

 

 

W tym wypadku E może się zdecydować na maksowego pasa albo poszukać bezpieczniejszego kontraktu w uzgodniony kolor młodszy (a gdy trafi u partnera kara – być może nawet zainwitować końcówkę w ten kolor; najlepiej, gdyby W miał też wówczas singla kier...)

W rzeczywistości strona WE może zrealizować dziewięć lew w piki [oraz w kiery (!), chociaż wyłącznie z ręki W, 3 (E) położy bowiem pierwszy wist atutowy (!)] i dziesięć lew w trefle. Grając w piki, W zostanie bowiem zagrożony w pewnym momencie skrótem karowym (zwłaszcza gdy S dostanie się do ręki figurą treflową i wyjdzie małym karem) i aby nie stracić kontroli atutowej, będzie musiał dokonać w tej lewie obrzutki (skompletuje zatem tylko dziewięć wziątek, a nie dziesięć, jak mogłoby się w pierwszej chwili wydawać...).

 

Minimaks teoretyczny: 3 (W!), 9 lew albo 3 (WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (WE);

– 7 (NS);

– 9 (W!);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).