Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
2 |
pas |
2 BA2 |
pas |
3 |
pas |
pas4 |
pas |
1
dwukolorówka Wilkosza2
pytanie (statystycznie partner ma kolory czarne, można jednak – przynajmniej częściowo – w bezpieczny sposób sprawdzić ewentualność kierową – aby nie stracić ewentualnej końcówki w ten kolor)3
trefle i kolor starszy4
sprawa, niestety, nie wyjaśniła się do końca, nie należy już jednak dalej kusić losu (zwłaszcza że przy spodziewanej u W dwukolorówce na czarnych – honory w kolorach czerwonych w ręce E wyraźnie tracą na wartości)
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
2 |
pas |
pas/3 |
pas |
(pas) |
(pas) |
1
dwukolorówka piki plus młodszy2
do koloru partnera
W tym wypadku E może się zdecydować na maksowego pasa albo poszukać bezpieczniejszego kontraktu w uzgodniony kolor młodszy (a gdy trafi u partnera kara – być może nawet zainwitować końcówkę w ten kolor; najlepiej, gdyby W miał też wówczas singla kier...)
W rzeczywistości strona WE może zrealizować
dziewięć lew w piki [oraz w kiery (!), chociaż wyłącznie z ręki W,
3 (E) położy bowiem pierwszy wist atutowy (!)] i dziesięć
lew w trefle. Grając w piki, W zostanie bowiem zagrożony w
pewnym momencie skrótem karowym (zwłaszcza gdy S dostanie się
do ręki figurą treflową i wyjdzie małym karem) i aby nie stracić
kontroli atutowej, będzie musiał dokonać w tej lewie obrzutki
(skompletuje zatem tylko dziewięć wziątek, a nie dziesięć, jak mogłoby
się w pierwszej chwili wydawać...).
Minimaks teoretyczny: 3 (W!), 9 lew
albo 3
(WE), 9 lew; 140 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 10 (WE);
– 7 (NS);
– 9 (W!);
– 9 (WE);
BA – 8 (WE).