Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
|
 |
|
IX turniej par 13 września 2004 |
Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
|
|
|
IX turniej par 13 września 2004 |
Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.
|
|
||||
|
|
|
|
||
|
|
||||
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
pas |
1 |
1 |
|
pas 1 (!) |
pas |
ktr.2 (!) |
pas |
|
pas |
pas |
1
W liczy na wznawiającą kontrę partnera2
... i doczeka się jej; E nie ma wprawdzie pełnej nadwyżki, ale w karach posiada pustego dubletona
Zarówno trapping-pas W, jak i wznawiająca
kontra E spełniają wszelkie wymogi brydżowej sztuki (W
ma solidne kara, ale tylko 11 PC, nie obawia się zatem utraty końcówki
w wypadku, gdyby partner na ostatniej ręce spasował, co jest zresztą
bardzo mało prawdopodobne; E posiada natomiast w karach krótkość,
tu: pustego dubletona). Będzie to również akcja nagrodzona w praktyce
– wprawdzie 1
(S) z kontrą zostanie obłożone
(praktycznie po każdej racjonalnej obronie) tylko bez jednej (choć W
bez wątpienia spodziewał się wyższej wpadki), ale dzięki temu WE
zapiszą sobie magiczne 200 (pocałunek śmierci). Rezultat ten będzie
tym bardziej wartościowy, że nie wychodzi im żadna końcówka;
postawieni sami sobie zawodnicy WE mogą co najwyżej wygrać 2BA
i zapisać sobie 120.
Inna sprawa, iż gdyby po kontrze na 1, gracze NS
potrafili poprawić się na 2
(co jednak nie będzie takie proste),
mieliby poważne szanse, aby ten ostatni kontrakt zrealizować.
Minimaks teoretyczny: 2 BA (WE), 8 lew; 120 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (WE);
– 7 (WE);
BA – 8 (WE).
