Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
IX turniej  par 13 września 2004

 

 

Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
   

92

AQ10532

Q53

42

  

KJ106

KJ6

1076

K108

Q3

987

J984

Q963
   

A8754

4

AK2

AJ75

 

 

  

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

2 1

pas

3 2

pas

4 3

pas

pas

pas

      

1 ręka ta w graniczny sposób spełnia standardy stawiane w Polsce odpowiedzi two-over-one (alternatywą jest odpowiedź 1BA)

2 5+–4+, nadwyżka, a więc przesądzenie końcówki

3 skoro już powiedziało się "a", to trzeba też powiedzieć "b": nawet jeśli partner ma w kierach tylko singla, to karta N będzie coś warta wyłącznie przy grze w ten kolor; jest to jednocześnie zapowiedź skrajnie negatywna, zamykająca (jeśli chodzi o perspektywy wyższej gry)

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1 BA1

pas

2 2

pas

2 3

pas

2 BA4

pas

3 BA/4 5

pas

pas

pas

      

 

1 w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku nieforsujące

2 w NS naturalne albo nieminimum w składzie zrównoważonym, we WJ – jednoznacznie naturalne (4+)

3 naturalne, sześciokart albo bardzo dobra piątka

4 misfit kierowy, nadwyżka (16–17 PC)

5 i w tym wypadku skłaniałbym się raczej ku 4

 

4 zostaną bezproblemowo wygrane – rozgrywający odda tylko lewę atutową oraz trefla i pika. Końcówka bezatutowa jest jednak gorsza od kierowej jedynie teoretycznie, w praktyce prawie zawsze weźmie się bowiem na nią lew dziesięć (co będzie równoznaczne z bardzo dobrą notą turniejową). Dziesiątej lewy grającego w bez atu pozbawiłby bowiem tylko i wyłącznie zupełnie nierealny pierwszy wist pikowy [i to – przy 3BA (S) – jedynie atak 6, a przy 3BA (N) zarówno wyjście D, jak i 3!].

 

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 8 (NS);

– 10 (NS);

– 9 (NS);

BA – 9 (NS).