Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
|
 |
|
IX turniej par 13 września 2004 |
Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
|
|
|
IX turniej par 13 września 2004 |
Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.
|
|
||||
|
|
|
|
||
|
|
||||
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
1 |
2 BA1 |
3 |
|
pas |
pas |
4 |
pas |
|
5 |
pas |
pas |
pas |
1
dwukolorówka na młodszych; mimo sporej dysproporcji w długościach wskazanych longerów jest to zapowiedź strategicznie lepsza niż wejście 2
(po takim początku graczowi E
bardzo trudno byłoby bowiem przekonać potem partnera, że posiada też
pięciokartowego longera w treflach)
2
nadwyżka, kara wyraźnie dłuższe od trefli3
mimo wszystko gracz W – wiedząc o pięciu treflach w ręce partnera – wybiera grę w ten ostatni kolor
I końcówka treflowa zostanie łatwo zrealizowana,
rozgrywający ściągnie bowiem 
A K z góry, a potem przebije w ręce
W blotkę karową. 5 zostałoby natomiast przegrane bez
jednej. I nie jest to wyłącznie kwestia korzystnego podziału trefli
(3–2) i złego rozkładu kar (3–1). Proszę bowiem zwrócić
uwagę na fakt, że w sytuacji odwrotnej, tzn. przy korzystnym podziale
kar (2–2) i złym rozkładzie trefli (4–1) żadna z końcówek
w kolory młodsze nie zostałaby zralizowana (gdyż rozgrywający musiałby
oddać 
A oraz dwie lewy treflowe). Inaczej mówiąc, korzystny rozkład
trefli może zneutralizować zły podział kar, ale nie odwrotnie (chyba
że W ma trzykartowy fit w karach).
Minimaks teoretyczny: 5 (WE), 11 lew; 400
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 11 (WE);
– 10 (WE);
– 8 (NS);
– 8 (NS);
BA – 7 (NS).
