Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

5 trefle plus kiery

Większość par NS po dwukolorowym otwarciu ze strony N dojdzie do końcówki treflowej. Z wzięciem jedenastu lew nie powinno być problemów – rozgrywający ściągnie
A K z góry, na K D pozbędzie się z dziadka dwóch pików, a potem przebije tam kiera (fortując też w ten sposób piątą kartę tego koloru w ręce) oraz pika. Gracz N odda tylko lewy karową oraz atutową. Można wprawdzie rozegrać trefle w taki sposób, aby nie oddać w tym kolorze lewy (najpierw K, a potem – w oparciu o przywoływaną na tych łamach po raz kolejny zasadę ograniczonego wyboru – 10 wkoło), nie zagwarantuje to jednak zdobycia w rozdaniu dwunastu wziątek. Po trzykrotnym zaatutowaniu pozostanie bowiem w ręce S tylko jeden trefl, więc rozgrywający będzie mógł dokonać tam tylko jednej przebitki: kierowej albo pikowej. Oprócz karowej przeciwnicy dostaną więc jeszcze jedną lewę – w kolorze, który nie zostanie przebity na stole. Szlemik treflowy mógłby zostać zrealizowany tylko wówczas, gdyby obrońcy spróbowali ściągnąć dwie lewy karowe, np. E zawistowałby blotką tego koloru, a W – po wzięciu lewy na 10 – zagrałby A. Umożliwiłoby to rozgrywającemu wyfortowanie kar.

Na NS jest również do wygrania końcówka bezatutowa, rozgrywający ją weźmie pięć lew treflowych (pod warunkiem skutecznego rozwiązania tego koloru), trzy kierowe oraz A. Po wskazaniu przez N dwukolorówki kierowo-treflowej oraz zajęciu bez atu przez S – wylicytowanie kontraktu firmowego nie będzie jednak łatwe, przede wszystkim ze względu na obawę gracza S o piki. Tytuł teoretycznego minimaksa należy się jednak w tym rozdaniu kontraktowi 4 (NS) – na zaledwie sześciu atutach, możliwe jest bowiem wówczas wzięcie czterech lew atutowych, pięciu treflowych oraz A.

Minimaks teoretyczny: 4 (NS), 10 lew; 620 dla NS.