Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

2 teksas na piki; alternatywą jest transfer 2, a potem skok na 4, ręka E jest jednak trochę za słaba na tę lekko inwitującą szlemika sekwencję

Kontrakt 4 powinien być standardowy, noty będą więc zależeć od wziętej przez rozgrywających liczby lew. Otóż gracz W może ich zdobyć aż dwanaście, czyli wygrać nielicytowanego (a nawet licytowanego) szlemika. Wystarczy wyimpasować obrońcy S damę atu (komunikując się ze stołem przebitkami treflowymi), wyrobić przebitką kara, a następnie dostać się A do fort karowych. A po pierwszym wiście kierowym, wytrącającym to bezcenne dojście do ręki W? Gracz N zaatakuje figurą kierową, którą rozgrywający pobije asem, więc potem wyjdzie z ręki blotką kierową i wyrobi sobie w tym kolorze dwie dodatkowe wziątki: na W i na 8! Albo, gdy w drugiej rundzie kierów N nie wskoczy figurą, W nie odda lewy w tym kolorze, a po wzięciu W zaimpasuje kara, tracąc lewę na D, ale przy tym fortując sobie cały kolor w ręce.

Pierwszy wist kierowy urwie natomiast na pewno przeciwnikowi lewę, gdy rozgrywającym kontrakt pikowy będzie gracz E. Wytrąci bowiem kluczowe dojście do ręki W, nie dając przy tym rozgrywającemu żadnej za to rekompensaty.

Ponieważ jednak wyimpasowanie D w ręce S jest zagraniem dosyć karkołomnym, w protokole będą dominować zapisy 450 dla WE – za 4, lew jedenaście, rozgrywający ten kontrakt odda bowiem na ogół lewy pikową i kierową.

Minimaks teoretyczny: 6 (W!), 12 lew; 980 dla WE.