Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
IX turniej par 8 września 2003 |
Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
![]() ![]() ![]() |
||||
![]() ![]() ![]() |
|
![]() ![]() ![]() |
||
![]() ![]() ![]() |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1 |
ktr. |
pas |
1 |
1 BA2 |
pas |
2 |
pas |
2 |
pas |
3 |
pas |
pas |
pas |
1
negat2
najlepszy opis ręki E, ze względu na tylko dubla pik kontra nie wchodzi w rachubę3
Stayman, 4 cztery kieryTe pary NS, które osiągną końcówkę kierową,
powinny ją zrealizować. Powiedzmy, że przeciwko 4
(E) obrońca S zaatakuje
A,
a w drugiej lewie wyjdzie w blotkę karo (aby nie stracić lewy w tym kolorze,
przegrywające karo z ręki E może bowiem zostać wyrzucone na za chwilę
wyrobionego
W). Rozgrywający
pobije
D asem i zagra z ręki
D.
S zabije ją
K, ściągnie
K
i np. wyjdzie w kiera (widzi bowiem nadchodzącą grę na obrustronne
przebitki). Gracz E weźmie tę lewę
A
w ręce, ściągnie
A, przebije na
stole blotkę treflową, zgra
W,
pozbywając się z ręki trefla, przebije w ręce karo, wejdzie na stół
K,
przebije w ręce karo, po czym – w trzykartowej końcówce – zagra z
ręki
D. A gdy obrońca z lewej
przebije ją
9 – rozgrywający
nadbije na stole
10 i wykorzysta
dobrą
10. Na dziesięć wziątek
gracza E złoży się sześć lew atutowych, treflowa, pikowa oraz dwie
karowe. Opisałem szczegółowo najbardziej chyba efektowną linię rozgrywki,
możliwe są też jej rozmaite modyfikacje (zazwyczaj będzie to jednak jakaś
forma obustronnych przebitek treflowo-karowych), ale postępując prawidłowo/trafnie,
rozgrywający zawsze zdoła skompletować dziesięć lew. Ponieważ jednak zwycięska
rozgrywka nie należy do najprostszych , w protokole będą też figurować
zapisy za wzięcie w kiery lew dziewięciu: 140 dla WE albo nawet 50 dla
strony przeciwnej.
Z innych poważniejszych kontraktów – na WE możliwe
jest zrealizowanie 2BA i 3.
Minimaks teoretyczny: 4
(WE), 10 lew; 420 dla WE.