Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003

1 jeżeli partner potraktuje tę zapowiedź jako propozycję alternatywnej gry z układem 5⁺–5⁺ w starszych, może na nich spasować (z układem 5–4 S wznowiłby licytację kontrą)

A jest o co kruszyć kopie – z końcówek w kolory starsze – po optymalnej obronie ze strony oponentów – można bowiem zrealizować jedynie 4, i to wyłącznie z dobrej ręki S!, końcówkę kierową z ręki N położyłby bowiem pierwszy wist karowy. 4 zostaną natomiast obłożone, jeżeli tylko obrońca W nie wyjdzie w kiera ani w karo (ani też pp2!). Wówczas rozgrywający jedynie raz dostanie się do stołu (K), tylko raz zaimpasuje więc K. Będzie zatem musiał oddać lewę kierową obrońcy E, a ten podegra kara. Rozgrywka 4 (S) przebiegnie natomiast następująco: Powiedzmy, że W zaatakuje przeciwko tej grze 10. Rozgrywający utrzyma się na stole K, zaimpasuje kiery damą, ściągnie A, po czym będzie grał dobre piki, a z dziadka wyrzuci oba kara. W końcu S przebije na stole karo i oprócz króla atu odda jeszcze tylko lewy treflową oraz karową.

Rzecz jasna, to wszystko to tylko teoria. W praktyce będą też realizowane końcówki pikowe, do ich bezwzględnego obłożenia prowadzą bowiem tylko dwa wisty: 10 oraz A (oraz kontynuacja treflem bądź pp10). Po każdym innym ataku rozgrywający zyska natomiast dodatkowe dojście do stołu (bądź jego ekwiwalent w postaci swobodnego impasu kierowego) albo teoretycznie mu nienależną lewę karową.

Minimaks teoretyczny: 4 (S!), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 8 (WE);

– 10 (S!);

– 9 (NS);

BA – 6 (E!).