Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
XII turniej par 8 grudnia 2003 |
Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
pas |
1 |
pas |
1 |
1 |
2 |
3 |
pas |
3 |
pas... |
1
maksymalna ręka (w ramach istniejących możliwości) z fitem pikowym
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
pas |
1 |
2 |
3 |
pas |
3 |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
otwarcie dopuszczalne, chociaż nie obowiązkowe2
co najmniej inwit do końcówki z fitem pikowym
Pary WE będą grać w tym rozdaniu w piki – końcówki
albo częściówki, w zależności od tego, czy gracz E otworzy w drugiej
ręce licytację, czy też spasuje. Jego ręką jest graniczna – dziesięć
niebrzydkich punktów w składzie 5431 z pięcioma pikami, więc każdy gracz
prawdziwie "nowoczesny" zdecyduje się na otwarcie. Teoretycznie rzecz
biorąc, doprowadzi to do przelicytowania karty, w praktyce jednak wiele końcówek
pikowych zostanie zrealizowanych. 4 położy bowiem wyłącznie wist
A
(poprzedzony ewentualnie ściągnięciem lewy treflowej) i przebitka w tym
kolorze. Po każdej innej obronie E łatwo zrobi swoje, weźmie bowiem
siedem lew atutowych,
A K oraz kiera.
Minimaks teoretyczny: 3 (WE), 9 lew; 140
dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 9 (NS);
– 7 (NS);
– 7 (WE);
– 9 (WE);
BA – 6 (NS).