Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003
XII turniej  par 8 grudnia 2003

    

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
   

AJ1094
643
9
A743

  

87
J1095
AKQ875
10

Q2
AK7
J1043
KJ85
   

K653
Q82
62
Q962

  

W

N

E

S

–

–

–

pas

1 1

1

2 2

3

pas

pas

ktr.3

pas

4

pas

pas (!)4

pas

1 tylko 10 PC, ale układ 6–4 z bardzo dobrym longerem karowym i podwiązanymi kierami jak najbardziej upoważnia do otwarcia

2 fit karowy, brak czterech kierów, co najmniej inwit

3 nadwyżka, w pierwszym czytaniu wywiad bezatutowy

4 E widzi, że do oddania są na pewno dwa piki, o wygraniu końcówki karowej nie powinno więc być mowy (tym bardziej że po zweryfikowaniu ręka E to tylko 12, a nie 14 PC)

albo (gdy W nie zdecyduje się na drugoręczne otwarcie):

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

pas

1

pas

1

1

pas

2

3

pas

pas

3

4

pas

pas

pas

 

 

 

 

 

 

 

 

 

albo:

W

N

E

S

–

–

–

pas

pas

1 1 (!)

ktr.

1 BA2

ktr.

2

pas

pas

4

pas

pas

pas

 

 

 

1 otwarcie trzecioręczne

2 7–9 PC z fitem pikowym

 

Wyższy kontrakt (3 wobec 3 przeciwników) ma tu do wygrania wyraźnie słabsza honorowo (16 PC : 24 PC) strona NS. Jeżeli jednak WE – w oczywistym ataku bądź w przepychu – przelicytują 3 czterema karami (lub czterema kierami), na ogół będą grać ten ostatni kontrakt bez kontry. Przeciwnicy nie mają bowiem na taką akcję ani stosownej siły, ani też odpowiedniej liczby oczywistych lew defensywnych. Czyż gracz S może bowiem oczekiwać, że jego ręka warta jest w obronie aż dwóch lew? A tymczasem zdobędzie on nie tylko wziątkę na K, ale też na D.

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 8 (NS);

– 9 (WE);

– 9 (WE);

– 9 (NS);

BA – 7 (WE).

 

 

 

następne rozdanie