Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2003 |
![]() |
XII turniej par 8 grudnia 2003 |
Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
1 |
1 |
2 |
3 |
pas |
pas |
ktr.3 |
pas |
4 |
pas |
pas (!)4 |
pas |
1
tylko 10 PC, ale układ 6–4 z bardzo dobrym longerem karowym i podwiązanymi kierami jak najbardziej upoważnia do otwarcia2
fit karowy, brak czterech kierów, co najmniej inwit3
nadwyżka, w pierwszym czytaniu wywiad bezatutowy4
E widzi, że do oddania są na pewno dwa piki, o wygraniu końcówki karowej nie powinno więc być mowy (tym bardziej że po zweryfikowaniu ręka E to tylko 12, a nie 14 PC)albo (gdy W nie zdecyduje się na drugoręczne otwarcie):
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
pas |
1 |
pas |
1 |
1 |
pas |
2 |
3 |
pas |
pas |
3 |
4 |
pas |
pas |
pas |
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
pas |
pas |
1 |
ktr. |
1 BA2 |
ktr. |
2 |
pas |
pas |
4 |
pas |
pas |
pas |
1
otwarcie trzecioręczne2
7–9 PC z fitem pikowym
Wyższy kontrakt (3 wobec 3
przeciwników) ma tu do
wygrania wyraźnie słabsza honorowo (16 PC : 24 PC) strona NS. Jeżeli
jednak WE – w oczywistym ataku bądź w przepychu –
przelicytują 3
czterema karami (lub czterema kierami), na ogół
będą grać ten ostatni kontrakt bez kontry. Przeciwnicy nie mają bowiem na
taką akcję ani stosownej siły, ani też odpowiedniej liczby oczywistych lew
defensywnych. Czyż gracz S może bowiem oczekiwać, że jego ręka warta
jest w obronie aż dwóch lew? A tymczasem zdobędzie on nie tylko wziątkę na
K, ale też na
D.
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
– 9 (NS);
BA – 7 (WE).