Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

3 nawet jeśli partner sam nie pójdzie w 3, zapowiedź tę powinien zgłosić gracz N – drugi walet karo i dwa boczne asy dają sporą szansę na zrealizowanie kontraktu (a w najgorszym wypadku może on okazać się opłacalną obroną częściówki pikowej przeciwników)

Tę batalię częściówkową powinna wygrać para NS kontraktem 3. Mimo podziału atutów 4–1 zostanie on łatwo zrealizowany, rozgrywający odda tylko karo, dwa kiery i pika. Strona przeciwna ma natomiast do wygrania 2, chociaż po wzięciu przez obrońców dwóch przebitek treflowych rozgrywający musi prawidłowo odczytać sytuację w kolorze atutowym. Po ataku treflowym, przebitce i kontynuacji karowej – E powinien zagrać ze stołu 9. N wskoczy wówczas asem atu i pośle do przebitki kolejnego trefla, a S – po jej dokonaniu – wyjdzie ponownie w karo. Po przebiciu kara w ręce – E będzie musiał wyjść stamtąd blotką (!) kierową i po dostaniu się do dziadka K zaimpasować prawemu obrońcy 10. Gdyby bowiem w kluczowym momencie rozgrywający kontynuował z ręki honorem kierowym (a nie blotką), S przepuściłby tę lewę, pobiłby asem dopiero drugiego kiera i zagrałby jeszcze raz w karo. A jego partner wyrzuciłby w tej lewie swojego ostatniego kiera, pozbawiając przeciwnika bezpiecznego dostępu do dziadka (koniecznego, by wyimpasować dziesiątkę atu).

Minimaks teoretyczny: 3 (WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 8 (WE);

BA – 6 (NS).

 frekans