Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
I turniej  par 12 stycznia 2004

Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Standardowa licytacja i końcowy kontrakt. Dziewięć lew jest absolutnie z góry, a większość rozgrywających zrealizuje 3BA z nadróbką. Będzie to możliwe nawet po najgroźniejszym ataku w kiery – N zabije asem trzecią rundę tego koloru, a potem odda pika bezpiecznemu obrońcy W. I forta pikowa stanie się dziesiątą wziątką rozgrywającego. Jeśli jednak gracz N poszuka nadróbkowej lewy w karach – w oparciu o statystycznie uzasadnioną hipotezę, iż figury w tym kolorze są podzielone, a dziesiątka znajduje się w ręce obrońcy E – celu swojego nie osiągnie. Nawet bowiem jeśli w pierwszej rundzie kar E nie wstawi figury, tylko dołoży blotkę – rozgrywający zadysponuje raczej ze stołu dziewiątkę (ósemkę), grając na wspomnianą wyżej optymalną szansę teoretyczną.

N powinien jednak rozpocząć rozgrywkę od ściągnięcia pięciu lew treflowych. Już do czwartej rundy trefli E będzie musiał zrzucić pika, więc dla rozgrywającego powinno stać się jasne, iż większą szansę na nadróbkę oferuje ten ostatni kolor.

Na NS można też zrealizować siedmioatutową końcówkę pikową.

Minimaks teoretyczny: 4 BA (NS), 10 lew; 630 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 10 (NS);

– 9 (NS);

– 9 (NS);

– 10 (NS);

BA – 10 (NS).

 frekans