Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
|
 |
|
I turniej par 12 stycznia 2004 |
Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
|
|
|
I turniej par 12 stycznia 2004 |
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
|
|
||||
|
|
|
|
||
|
|
||||
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 |
pas |
|
1 |
pas |
2 |
pas |
|
2 |
pas |
pas |
pas |
1
negatywny wybór koloru
Znacznie skuteczniejsza okaże się jednak sekwencja następująca:
|
W |
N |
E |
S |
|
– |
– |
1 BA1 (!) |
pas |
|
2 |
pas |
2 |
pas |
|
3 BA3 |
pas |
pas |
pas |
1
rozrzucone honory i ogólnie bezatutowy charakter ręki E przemawiają za takim właśnie otwarciem (mimo układu 5–4 z pięcioma kierami)2
transfer na piki3
W wie, że wraz z partnerem mają minimum 24 PC, sam posiada też wysokie blotki w kolorach młodszych, zapowiada więc 3BA, a nie 2BA (które zakończyłyby licytację)
Rozgrywający nie powinien mieć żadnych problemów ze zrealizowaniem kontraktu firmowego, bardzo często weźmie nawet nadróbkę. Tym bardziej że gracz S praktycznie każdym wistem będzie musiał podać przeciwnikowi pomocną dłoń. Na ogół na dziesięć wziątek rozgrywającego złoży się pięć kierów, dwa piki, dwa trefle i karo. Przy lekkiej pomocy obrońców możliwe jest nawet zdobycie lew jedenastu (w tym aż trzech karowych).
Minimaks teoretyczny: 4 BA (WE), 10 lew; 630 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 7 (WE);
– 9 (WE);
– 9 (WE);
– 8 (WE);
BA – 10 (WE).
