Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
I turniej  par 12 stycznia 2004

  

 

Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.
   

84

QJ10985

K972

6

  

10975

A6

J5

AQJ109

K63

K432

Q106

872
   

AQJ2

7

A843

K543

  

Nasz System:

W

N

E

S

–

–

pas

1

2 1

ktr.2

pas

2

pas

3 3

pas

pas

pas

      

1 w założeniach popartyjnych wejście nieobowiązkowe

2 kontra negatywna, zgłoszenie 2 byłoby zapowiedzią forsującą

3 naturalne, nieforsujące, słaba ręka na kierach

 

albo:

W

N

E

S

–

–

pas

1

2 1

ktr.2

3

pas

pas

3 3

pas

pas

pas

      

1, 2 jak wyżej

3 teraz zgłoszenie 3 wskazałoby rękę w składzie 5cc–4 i nadwyżkę ponad minimum kontry negatywnej (acz – oczywiście – nie forsowałoby); gdyby jednak N miał słabą rękę na pikach, mógłby teraz z powodzeniem zalicytować 3

 

 

Wspólny Język:

W

N

E

S

–

–

pas

1

2

2 1

3

pas

pas

3 2

pas

pas

pas

      

 

1 nieforsujące

2 z tak solidnymi kierami można sobie pozwolić na nieujawnianie fitu karowego

 

 

 

albo – gdy gracz W nie wejdzie do licytacji (w obu polskich systemach):

W

N

E

S

–

–

pas

1

pas

1

pas

1

pas

2 1

pas

pas

pas

      

 

1 sign–off, sześć kierów (wyjątkowo – bardzo dobra piątka)

 

 

 

 

Mimo posiadania czterokartowego fitu w kolorze partnera N powinien dążyć do gry w kiery – przecież to turniej na maksy. Wprawdzie grając w kara, można wziąć w tym rozdaniu lew dziesięć, a przy grze w kiery – tylko dziewięć, to drugie osiągnięcie jest jednak wyżej punktowane. Jestem zresztą pewien, że żadnego z graczy N do gry w tak solidne kiery nie trzeba będzie specjalnie namawiać...

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (WE);

– 10 (NS);

– 9 (NS);

– 7 (NS);

BA – 6 (NS, WE!).

 

 frekans