Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004
I turniej  par 12 stycznia 2004

   

Rozdanie 25: rozdawał N, po partii WE.
   

KQ10

1054

543

Q865

  

653

7

KQ1072

AJ104

A942

AJ62

AJ86

3
   

J87

KQ983

9

K972

  

W

N

E

S

–

pas

1

1

3 1

pas

2 BA

pas

3 2

pas

5 3

pas

pas

pas

    

1 fit karowy, co najmniej inwit do dogranej (Nasz System) bądź forsing do końcówki (Wspólny Język)

2 naturalne

3 WE trzymają wszystkie kolory, ale nie sposób dostrzec dziewięć lew przy grze w bez atu (także ręka W musi być układowa, inaczej podniósłby on 2BA partnera do 3BA) – znacznie lepsze perspektywy rokuje końcówka karowa (zwłaszcza po odpowiedzi 2BA przesądzającej dograną, czyli we Wspólnym Języku)

 

albo:

W

N

E

S

–

pas

1

1

2 1

pas

4 2

pas

5 3

pas

pas

pas

1 splinter – drobny niedobór punktowy jest zrekompensowany przez pięciokartowy fit

2 jednoznaczny cue-bid, ręka nienadająca się do gry w bez atu

3 absolutne minimum splintera, stąd zapowiedź zamykająca

 

 

Druga z powyższych sekwencji wydaje mi się bardziej czytelna i przekonywająca. W obu gracz E powinien jednak zorientować się, że o wygraniu 3BA nie ma mowy i przesądzić grę kolorową. A jego partner – z ręką w ramach zademonstrowanej sekwencji minimalną – w żaden sposób nie prowokować szlemika.

Rzeczywiście – 3BA jest w tym rozdaniu absolutnie bez szans – S zawistuje przeciwko temu kontraktowi K, a w drugiej lewie – po przepuszczeniu przez rozgrywającego króla – wyjdzie w pika albo w trefla. I gracz E pozostanie z ośmioma lewami – pięcioma karowymi i trzema na asy w kolorach bocznych. Aby 3BA (E) wypuścić, S musiałby kontynuować w drugiej lewie kierem.

Tymczasem końcówka karowa zostanie łatwo wygrana na obustronne przebitki – nawet po pierwszym wiście w atu rozgrywający przebije w ręce trzy trefle, komunikując się ze stołem przebitkami kierów. Do oddania pozostaną tylko dwa piki.

Rozdanie to znakomicie ilustruje siłę solidnego koloru atutowego w wypadku, gdy obie ręce zawierają po singletonie, grając w nim w rozłożone 5–4 kara weźmie się bowiem aż o trzy lewy więcej aniżeli przy grze w bez atu.

Minimaks teoretyczny: 5 (WE),11 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 7 (NS);

– 11 (WE);

– 7 (NS);

– 9 (WE);

BA – 8 (WE).

 

 frekans