Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
J73 10532 J1074 87 |
||||
A96 QJ7 6 KQ10965 |
1085 K864 K82 AJ4 |
|||
KQ42 A9 AQ953 32 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
2 |
pas |
2 BA |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
2 |
3 1 |
3 BA (!?) |
pas |
pas |
pas |
1
blokujące, w założeniach korzystnych jak najbardziej dopuszczalnePo blokującym skoku gracza N na 3 stronie przeciwnej bardzo trudno będzie dokładnie zbilansować rozdanie i E zapowie najprawdopodobniej 3BA (11 PC, znakomity fit w kolorze partnera, pewny stoper karowy). S wyjdzie oczywiście w karo (po blokujących 3 partnera trudno mu bowiem będzie liczyć na dojście do jego ręki bocznym kolorem) i rozgrywający weźmie osiem lew: karową, sześć treflowych oraz A (chociaż po pierwszym wiście pikowym i podegraniu przez N króla karo kontrakt firmowy zostałby obłożony bez dwóch). Wpadka bez jednej, za 100, okaże się jednak opłacalną obroną wykładanych 3 przeciwników. 3BA (WE) nie zostaną raczej skontrowane, gracz S będzie się bowiem obawiał zarówno tego, iż kontrakt ten może zostać zrealizowany (np. przy siedmiu treflach u W bądź K W x u E), jak i tego, że po kontrze przeciwnicy uciekną na 4 i wygrają je (podczas gdy 3BA zostałoby obłożone). W rzeczywistości – zarówno 3BA, jak i 4 powinny zakończyć się wpadką bez jednej. A najwyższy zapis za grę własną może zdobyć w rozdaniu strona NS, bez trudu realizując kontrakt 3 (na impasie króla atu – rozgrywający dostanie się do stołu W).
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).