Korespondencyjne Mistrzostwa Polski 2004

I turniej  par 12 stycznia 2004

    

Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

   

J73

10532

J1074

87

 

A96

QJ7

6

KQ10965

1085

K864

K82

AJ4

   

KQ42

A9

AQ953

32

 

W

N

E

S

1

2

pas

2 BA

pas

3 BA

pas

pas

pas

albo:

W

N

E

S

1

2

3 1

3 BA (!?)

pas

pas

pas

   

1 blokujące, w założeniach korzystnych jak najbardziej dopuszczalne

Po blokującym skoku gracza N na 3 stronie przeciwnej bardzo trudno będzie dokładnie zbilansować rozdanie i E zapowie najprawdopodobniej 3BA (11 PC, znakomity fit w kolorze partnera, pewny stoper karowy). S wyjdzie oczywiście w karo (po blokujących 3 partnera trudno mu bowiem będzie liczyć na dojście do jego ręki bocznym kolorem) i rozgrywający weźmie osiem lew: karową, sześć treflowych oraz A (chociaż po pierwszym wiście pikowym i podegraniu przez N króla karo kontrakt firmowy zostałby obłożony bez dwóch). Wpadka bez jednej, za 100, okaże się jednak opłacalną obroną wykładanych 3 przeciwników. 3BA (WE) nie zostaną raczej skontrowane, gracz S będzie się bowiem obawiał zarówno tego, iż kontrakt ten może zostać zrealizowany (np. przy siedmiu treflach u W bądź K W x u E), jak i tego, że po kontrze przeciwnicy uciekną na 4 i wygrają je (podczas gdy 3BA zostałoby obłożone). W rzeczywistości – zarówno 3BA, jak i 4 powinny zakończyć się wpadką bez jednej. A najwyższy zapis za grę własną może zdobyć w rozdaniu strona NS, bez trudu realizując kontrakt 3 (na impasie króla atu – rozgrywający dostanie się do stołu W).

Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 9 (WE);

– 9 (NS);

– 7 (WE);

– 7 (NS);

BA – 7 (WE).

 

 frekans

 

 

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33