Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
2 |
pas |
2 BA |
pas |
3 BA |
pas |
pas |
pas |
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1 |
2 |
3 |
3 BA (!?) |
pas |
pas |
pas |
1
blokujące, w założeniach korzystnych jak najbardziej dopuszczalnePo blokującym skoku gracza N na 3 stronie
przeciwnej bardzo trudno będzie dokładnie zbilansować rozdanie i E zapowie
najprawdopodobniej 3BA (11 PC, znakomity fit w kolorze partnera, pewny stoper
karowy). S wyjdzie oczywiście w karo (po blokujących 3
partnera
trudno mu bowiem będzie liczyć na dojście do jego ręki bocznym kolorem) i
rozgrywający weźmie osiem lew: karową, sześć treflowych oraz
A (chociaż
po pierwszym wiście pikowym i podegraniu przez N króla karo kontrakt
firmowy zostałby obłożony bez dwóch). Wpadka bez jednej, za 100, okaże się
jednak opłacalną obroną wykładanych 3
przeciwników. 3BA (WE) nie
zostaną raczej skontrowane, gracz S będzie się bowiem obawiał zarówno
tego, iż kontrakt ten może zostać zrealizowany (np. przy siedmiu treflach u W
bądź
K W x u E), jak i tego, że po kontrze przeciwnicy uciekną na
4
i wygrają je (podczas gdy 3BA zostałoby obłożone). W rzeczywistości
– zarówno 3BA, jak i 4
powinny zakończyć się wpadką bez jednej. A
najwyższy zapis za grę własną może zdobyć w rozdaniu strona NS, bez
trudu realizując kontrakt 3
(na impasie króla atu – rozgrywający
dostanie się do stołu
W).
Minimaks teoretyczny: 3 (NS), 9 lew; 110
dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 9 (WE);
– 9 (NS);
– 7 (WE);
– 7 (NS);
BA – 7 (WE).