Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.
|
||||
|
|
|
||
|
W |
N |
E |
S |
– |
– |
pas |
1 |
pas |
1 |
pas |
2 |
pas |
3 |
pas |
3 |
pas |
4 BA3 |
pas |
5 |
pas |
5 |
pas |
6 |
pas |
6 |
pas |
pas |
pas |
1
czwarty kolor, alternatywą są forsujące 2BA jako odzywka operacyjna, teoretycznie rzecz biorąc – zapewniałyby one jednak stopera w treflach2
trzy piki, a więc układ 3–5–4–13
pytanie o asy na ostatnio zgłoszonym kolorze, czyli na pikach; po wskazaniu przez partnera krótkości treflowej N ujrzał wyłączenie w tym kolorze, więc jego ręka nabrała nadzwyczajnej wartości (44
tu: jedna wartość5
pytanie o damę atu (N ma zamiar spasować na odpowiedź ją wykluczającą, czyli na 56
Rzeczywiście, gdyby wyłączenie treflowe okazało się pełne,
tzn. as gracza S znajdował się nie w treflach, tylko w karach –
szlemik pikowy byłby prawidłowym kontraktem (wymagałby jedynie podziału atutów
3–2 i przyzwoitych rozkładów w kolorach bocznych). W rzeczywistości sprawy
mają się nieco gorzej, nie tyle jednak nawet z powodu obecności w ręce S
"złego" asa, co ze względu na podział kierów 5–1. Ale i tak
kontrakt 6 bezwzględnie położy tylko pierwszy wist treflowy, wytrącający
ważne dojście do stołu. Po każdym innym ataku rozgrywający będzie w stanie
wyatutować, zgrać
A K, wyrobić sobie lewę karową i asem trefl dostać się
do kierów (i kar) dziadka (sukces takiego przedsięwzięcia wymaga podziału
kierów 3–2 bądź 4–2 z drugim waletem – albo spadnięcia "krótkiej"
10; oczywiście niezbędny jest również podział atutów 3–2). Natomiast
po wiście treflowym gracz N będzie musiał zagrać w karo – przed
atutowaniem, ażeby zachować kontrolę nad treflami. W przepuści
pierwszą lewę karową, zabije asem drugą rundę tego koloru (jeśli będzie
on przez rozgrywającego kontynuowany) – po czym zagra w trefla albo nawet w
karo, a to sprawi, że szlemik zostanie obłożony. Ze względu na podział kierów
5–1 nie zakończy się również sukcesem rozgrywka polegająca na ściągnięciu
A K oraz
A K, dostaniu się
D do stołu – do dobrych kierów (aby
pozbyć się na nie trzech przegrywających trefli z ręki), a dopiero potem
wyrobieniu lewy karowej (powodzenie takiej linii postępowania wymagałoby
podziału kierów 3–3 albo 4–2 z drugim waletem).
Minimaks teoretyczny: 5 BA (NS), 11 lew; 460 dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
– 8 (NS);
– 9 (NS);
– 11 (NS);
– 11 (NS);
BA – 11 (NS).